iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Μια ιδέα που την αγκάλιασαν αμέσως φίλοι, γνωστοί αλλά και πολλοί άγνωστοι προς εμένα, μόνο και μόνο επειδή διάβασαν την ανάρτηση μου στα social media.

Μέσα σε αυτόν τον μήνα όμως εμφανίστηκαν και πάρα πολλοί μικροί καθημερινοί ήρωες που έδωσαν το δικό τους στίγμα και πολύ αγάπη σε αυτούς τους ανθρώπους...

Πως να ξεχάσω την κυρία που μπήκε στο κατάστημα μου στην Αρτέμιδα, έβγαλε ένα 20ρικο και μου είπε:

Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω σε αυτό που κάνεις αλλά δεν με βαστάνε τα πόδια μου.. πάρε 20 ευρώ από εμένα και κάνε τα ότι έχουν ανάγκη αυτοί οι άνθρωποι..

Πως να ξεχάσω την κ. Μαρία Ηλιάδη που έδωσε από την μειωμένη της σύνταξη, χρήματα για να αγοραστούν αναγκαία υλικά για να φτιαχτούν οι ντουζιέρες της δομής και να ψωνίσουμε φρούτα και λαχανικά..

Θυμάμαι να πετυχαίνω στον δρόμο τυχαία την ξαδέλφη μου Μαριάννα και αμέσως να καταλήγουμε σε κάποιο κατάστημα να αγοράζουμε αναγκαία είδη..

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδίας

τους εμπόρους της Αρτέμιδος και της Ραφήνας που μόλις άκουγαν τον σκοπό μας, κατέβαζαν τις τιμές στο κόστος και ίσως και ακόμα παρακάτω..

Ξέρω από πρώτο χέρι πως βγήκε αυτός ο βαρύτατος χειμώνας.

Γεμάτος πίεση και αγωνία για την επιβίωση μας.

Διπλά σας ευχαριστώ.

Έτσι φτάσαμε πριν από δύο Κυριακές να κάνουμε την πρώτη μας έξοδο..

Ανάδοχοι νονοί και παιδιά βρεθήκαμε στην παραλία της Αρτέμιδος.

Ο καιρός ήταν με το μέρος μας...

Γνωριστήκαμε, παίξαμε γελάσαμε και οι πιο τολμηροί έκαναν και το πρώτο τους μπάνιο..

Μέσα από τις ιστορίες πολέμου και τρόμου που μας διηγήθηκε ο φίλος Γιάννης Μπερσίνης, ήρθαμε ακόμα πιο κοντά τους..

νιώσαμε ίσως στο ελάχιστο κατι από το πόνο τους.

Σήμερα ένα κομβόι από αυτοκίνητα βρεθήκαμε στις κατασκηνώσεις όπου τα παιδιά φιλοξενούνται.

Όλοι οι ανάδοχοι νονοί που μπορούσαν να έρθουν (είχαμε νονούς μέχρι και από την Ολλανδία), ήρθαν γεμάτοι με πλούσια δώρα..

Τα παιδάκια ήταν μέσα στην χαρά και την αγωνία.. περίμεναν πως και πως να δουν τα δώρα τους.

Μόλις ξεκινήσαμε, η τεράστια κρύα αίθουσα τους εστιατορίου της κατασκήνωσης γέμισε με παιδική μαγεία, γέλια, χαρά και πολύ πολύ αγάπη.

Πραγματικά δεν ξέρω εάν περνάει όλο αυτό το συναίσθημα μέσα από κάποιες φωτογραφίες..

Πήγε τόσο καλά όσο το είχα οραματιστεί.

Είναι τεράστιο δώρο προς εμάς να βλέπεις τα παιδιά να γελούν..

Να ενθουσιαζονται με τις λαμπάδες, τα παιχνίδια και τα ρούχα.. Να έχουν αγωνία να δουν τι τους έχουν πάρει οι νονοί τους..

Θα κάνω ειδική αναφορά στην γιαγιά Βάνα 80+++ ετών.

Είχε έρθει με την κόρη και την εγγονή της..

Όλες τους νονές παρακαλώ..

Ήταν εκεί και γεμάτη στοργή και αγάπη, αγκάλιασε τον Σάσα δίνοντας του τα δώρα και την λαμπάδα του..

"Ο Σάσα μου", έλεγε και ξανά έλεγε και να, ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο της..

Πως μπορώ να το περάσω αυτό το συναίσθημα άραγε με λέξεις..?

Όσοι είχαμε την χαρά να είμαστε εκεί, πιστεύω το κρατάμε βαθιά μέσα μας όλο αυτό που ζήσαμε..

Είναι ο δικός μας θησαυρός..

Κλείσαμε με μια υπόσχεση..

Θα είμαστε δίπλα σε αυτά τα παιδιά και τις μανάδες τους..

Θα είμαστε δίπλα τους σε κάθε τους βήμα..

Πλέον είμαστε νονοί τους..

Είμαστε οικογένεια!

Σας ευχαριστώ πολύ όλους.