iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Επρόκειτο για μια νέα ταινία της κινηματογραφικής εταιρείας Κολούμπια, η οποία περιελάμβανε γυρίσματα μεγάλης διάρκειας στον Πειραιά. Η αστυνομική αυτή περιπέτεια γαλλικής παραγωγής, είχε συγκεντρώσει σπουδαία εμπορικά ονόματα της εποχής, όπως οι Ζαν Πωλ Μπελμοντό, Ομάρ Σαρίφ, Ρενάτο Σαλβατόρε, ενώ από ελληνικής πλευράς ξεχώριζε το όνομα του Σωτήρη Μουστάκα. Έφερε τον γαλλικό τίτλο «Le Casse» ενώ στα ελληνικά κυκλοφόρησε με τίτλο «Οι διαρρήκτες».

Ως ενδεικτική σκηνή της ταινίας πού αποτελεί μάλιστα και φόντο της κεντρικής της αφίσας, είναι το Φίατ του Μπελμοντό την στιγμή πού κατεβαίνει τα σκαλάκια του Προφήτη Ηλία.

Λίγο πρίν την εκκίνηση της όλης επιχείρησης, ο σκηνοθέτης της ταινίας ο Βερνέιγ, συνοδευόμενος από τον εκπρόσωπο της ΕΤΒΑ και διευθυντή παραγωγής στην συγκεκριμένη ταινία, τον Ιωάννη Πετροπουλάκη, φρόντισε να επισκεφθεί πρώτα τον Σκυλίτση στο Δημαρχείο, ώστε να εξασφαλίσει τη συμπαράσταση του Δήμου.

Ο Βερνέιγ είχε αποφασίσει αρχικά τα γυρίσματα της ταινίας να γίνουν στο Αμβούργο και μάλιστα κάποια δοκιμαστικά είχαν ήδη παραχθεί εκεί. Είναι άγνωστο τι ήταν εκείνο πού μετέβαλε την απόφασή του και τελικώς επιλέχθηκε ή Ελλάδα και ο Πειραιάς. Ίσως το γεγονός ότι ή ταινία χρηματοδοτήθηκε από την Εμπορική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως (ΕΤΒΑ). Αν και ο Βερνέιγ αρνήθηκε κάτι τέτοιο, διάψευση αποτελεί ή ίδια ή επίσκεψή του στον Σκυλίτση συνοδευόμενος από τον επίσημο εκπρόσωπο της ΕΤΒΑ.

Ο Πετροπουλάκης άλλωστε ουδέποτε απέκρυψε το γεγονός της χρηματοδότησης, παρουσιάζοντας ο ίδιος τον εαυτό του στον Δήμαρχο ώς Διευθυντή παραγωγής της ταινίας.

Ο Σκυλίτσης έδωσε το "ελεύθερο στον Βερνέιγ να ζητήσει ότι χρειάζεται πού θα μπορούσε να βοηθήσει στο καλύτερο "γύρισμα" της ταινίας. Ωστόσο του ζήτησε ή ταινία να εστιάζει έστω και για λίγο, στα έργα πού μόλις είχε ολοκληρώσει. Ο Σκυλίτσης έσκυψε για μία στιγμή πάνω στο γραφείο του και έγραψε πρόχειρα σε ένα μικρό κομμάτι χαρτί τα εξής ονόματα: "Σκυλίτσειον, Τουρκολίμανο, κεντρικάς λεωφόρους, Πλατεία Κοραή, σιντριβάνι Αγίας Τριάδος…".

Την 10 Φεβρουαρίου, τρίτη κατά σειρά ημέρα των γυρισμάτων, οι σκηνές περιελάμβαναν και εικόνες από την περιοχή του Νέου Φαλήρου. Γενικώς όλη ή κυκλοφορία στον Πειραιά είχε διακοπεί από μεγάλη δύναμη της Τροχαίας καθώς οι σκηνές πού γυρίζονταν περιελάμβαναν καταδιώξεις αυτοκινήτων, καταστροφές και επικίνδυνες σκηνές.

Ένα Όπελ Ρέκορντ πού οδηγεί ο Ομάρ Σαρίφ, κυνηγά ένα κόκκινο "Φίατ 124 σπέσιαλ", με οδηγό τον Ζαν Πωλ Μπελμοντό. Φυσικά έτσι φαίνεται, αλλά στην ουσία στις σκηνές πού απαιτούν δεξιοτεχνία οδήγησης οι ηθοποιοί ντουμπλάρονται από οδηγούς αγώνων.

Κατεβαίνοντας τα σκαλιά του υπόγειου σταθμού του ηλεκτρικού του Νέου Φαλήρου

Το κυνηγητό ξεκινά μπροστά από τον υπαίθριο σταθμό αυτοκινήτων πού υπήρχε μπροστά από τον Άγιο Νικόλαο. Όσοι οδηγοί έχουν αφήσει εκεί τα αυτοκίνητά του πηγαίνοντας εκεί ανυποψίαστοι για να τα παραλάβουν αδυνατούν, καθώς όλη ή περιοχή έχει αποκλειστεί. Οι ανηφοριές και οι απότομες κατηφόρες του Προφήτη Ηλία βρίσκονται σε πρώτο πλάνο.

Παρά το γεγονός ότι είναι καθημερινή και τα σχολεία θα έπρεπε να λειτουργούν, στα περισσότερα σχολεία του Πειραιά έχει δοθεί άδεια "εκπαιδευτικού περιπάτου". Οι μαθητές και οι μαθήτριες των σχολείων κλήθηκαν να γεμίσουν τις εξέδρες του νεόδμητου τότε "Σκυλίτσειου" (σημερινό "Βεάκειο"), Και αυτό καθώς ο Βερνέιγ θα ικανοποιούσε ένα ακόμα αίτημα του Σκυλίτση και θα συμπεριελάμβανε σκηνές από το θέατρο καύχημά του στην ταινία. Στις σκηνές αυτές προβλεπόταν το πλήθος των μαθητών να αδιαφορούσε για την παράσταση πού έπαιζε επί σκηνής, τρέχοντας να δει από κοντά την μανιώδη καταδίωξη πού εξελισσόταν γύρω από το θέατρο.

Σύμφωνα με το σενάριο οι μαθητές εγκαταλείπουν το θέατρο αφήνοντας τους χορευτές να παρουσιάζουν μόνους την παράσταση, αφού το θέαμα της καταδίωξης έλκει τα πλήθη περισσότερο...

Βέβαια σε όσους παρακολουθούν την ταινία, μέχρι και σήμερα, διαφεύγει το γεγονός πώς τα γυρίσματα γίνονται μήνα Φεβρουάριο, μέσα δηλαδή στο χειμώνα και μάλιστα με ένα δαιμονισμένο κρύο να επικρατεί την περίοδο εκείνη, κρύο πού έχει προκαλέσει μέχρι και θανάτους ηλικιωμένων ανθρώπων στον Πειραιά.

Παραβλέποντας λοιπόν τη λεπτομέρεια ότι το χειμώνα το "Βεάκειο" δεν λειτουργεί καθώς πρόκειται για υπαίθριο θερινό θέατρο οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν στην κυριολεξία ξεπαγιάσει για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Όμως τα νιάτα δεν καταλαβαίνουν από αυτά, ημέρα που δεν βρίσκονται στα θρανία είναι ημέρα γιορτής και ο ενθουσιασμός μεγάλος, ειδικά μάλιστα εφόσον πρόκειται να αποτελέσουν και τη σκηνή κινηματογραφικής παραγωγής. Η χαρά και οι φωνές φαίνονται άλλωστε και στην ταινία.

Η ταινία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους στις 27 Οκτωβρίου 1971 ντυμένη μουσικά από τον Ένιο Μορικόνε. Ώς ενδεικτική σκηνή της ταινίας πού αποτελεί μάλιστα και φόντο της κεντρικής της αφίσας, είναι το Φίατ του Μπελμοντό την στιγμή πού κατεβαίνει τα σκαλάκια του Προφήτη Ηλία.