iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Κυριακή - 05 Μαΐου 2024

Ένα στα τρία
σπίτια στην Ελλάδα
παραμένει κενό!


Κενό παραμένει περίπου το 35% των κατοικιών στα τρία μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια το στεγαστικό πρόβλημα στη χώρα έχει αναδειχθεί ως ένα από τα πιο επείγοντα ζητήματα που απαιτούν λύση.

'Οπως καταγράφεται στο νέο ψηφιακό εργαλείο του Ινστιτούτου για την Έρευνα και την Κοινωνική Αλλαγή Eteron «Στέγαση360°», το οποίο επιχειρεί μια ψηφιακή καταγραφή και κωδικοποίηση του στεγαστικού ζητήματος στην Ελλάδα, στην απογραφή του 2011 μετρήθηκαν συνολικά 2.249.813 μη κατοικούμενες κατοικίες συμπεριλαμβανομένων των εξοχικών και δευτερευουσών κατοικιών, αριθμός που αντιστοιχεί στο 35% του συνολικού οικιστικού αποθέματος της χώρας.

Η Ελλάδα έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά κενών κατοικιών στην Ευρώπη, με μεγάλες συγκεντρώσεις στα αστικά κέντρα και σύμφωνα με τους ερευνητές του Ινστιτούτου: «η ύπαρξη μεγάλου αριθμού κενών κατοικιών σε κεντρικές περιοχές των πόλεων αλλά και η μη αξιοποίηση των διαθέσιμων κτιριακών πόρων είναι σκανδαλώδης, σε μια περίοδο όξυνσης των στεγαστικών προβλημάτων».

Βάσει των στοιχείων, το μεγαλύτερο ποσοστό των κενών κατοικιών εντοπίζεται στα μεγάλα αστικά κέντρα και συγκεκριμένα στον Δήμο της Αθήνας ήταν 31%, στον Δήμο Πειραιά 28% και στον Δήμο Θεσσαλονίκης 28,2%. Προκύπτει μάλιστα ότι ο αριθμός κενών διαμερισμάτων στην περιοχή της Αττικής αυξήθηκε κατά 77% το 2011 συγκριτικά με το 2001, ενώ μόνο στον Δήμο Αθηναίων τα κενά διαμερίσματα έφτασαν τις 132.000.

 

Εκτός των κατοικιών, ένα σημαντικό ποσοστό των ακινήτων που ανήκουν σε δημόσιους φορείς παραμένει κενό ή υποχρησιμοποιείται. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπ. Εργασίας (2017) οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης διαθέτουν περίπου 1.120 κτίρια σε όλη την Ελλάδα, εκ των οποίων το 49% είναι κενά. Αντίστοιχα κενό παραμένει ένα μεγάλο ποσοστό ακινήτων ιδιοκτησίας του Υπ. Οικονομικών (κληροδοτήματα, κατασχέσεις, αγνώστου), ακίνητα που ανήκουν σε Δήμους ή σε Ιδρύματα και άλλα ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ.

Η περιστασιακή χρήση των κενών κατοικιών από τους ιδιοκτήτες τους, η απροθυμία να τις μισθώσουν αποφεύγοντας με αυτόν τον τρόπο καταστροφές και προβλήματα, αλλά και η πολυιοδιοκτησία, είναι τρεις από τις βασικότερες αιτίες της ύπαρξης μεγάλου αριθμού κενών διαμερισμάτων.

Αναλυτικά οι πιο συνηθισμένοι λόγοι που παραμένουν κενά διαμερίσματα στα κέντρα των πόλεων είναι ότι:

  • Χρησιμοποιούνται περιστασιακά ως δευτερεύουσα κατοικία από ιδιοκτήτες/τριες που κατοικούν στα προάστια ή σε άλλες πόλεις ή χώρες.

  • Διατηρούνται κενές καθώς οι ιδιοκτήτες τους δεν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν από αυτές συμπληρωματικό εισόδημα/δεν έχουν ανάγκη από συμπληρωματικό εισόδημα ή δεν θέλουν να επιβαρυνθούν με τυχόν προβλήματα που σχετίζονται με την ενοικίαση (κακή συνεργασία με ενοικιαστές, κακοπληρωτές, ανάγκες συντήρησης κλπ.), εν αναμονή μιας καλύτερης οικονομικής συγκυρίας.

  •  

     

     

    Ανήκουν σε πολλούς κληρονόμους ή σε κληρονόμους που κατοικούν στο εξωτερικό.

  • Δεν μπορούν να τα νοικιάσουν γιατί είναι σε πολύ κακή κατάσταση και οι ιδιοκτήτες τους αδυνατούν ή δεν θέλουν να επενδύσουν για τη συντήρηση ή την επισκευή τους.

  • Ειδικά για το κέντρο της Αθήνας ή και των άλλων μεγάλων πόλεων, πολλές κενές κατοικίες ανήκουν σε ιδρύματα, φορείς, κληροδοτήματα ή και στο δημόσιο.

  • Τέλος, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ένας σημαντικός αριθμός ακινήτων καταγράφονται ως κενά χωρίς να είναι πραγματικά κενά, είτε γιατί κατοικούνται παράτυπα (χωρίς ενοικιαστήριο) είτε γιατί χρησιμοποιούνται για άλλη αδήλωτη δραστηριότητα (π.χ. επαγγελματική στέγη ή πιο πρόσφατα airbnb).

Ειδικά σε ό,τι αφορά την πολυιδιοκτησία, το πρόβλημα παρουσιάζεται ιδιαίτερα έντονο στα μεγάλα αστικά κέντρα. Παλαιότερα ερευνητικά δεδομένα για το κέντρο της Αθήνας έχουν δείξει ότι υπάρχουν κτίρια στην πρωτεύουσα, στα οποία ο μέσος όρος των συνιδιοκτητών ξεπερνά τους 30, ενώ σε ακραίες περιπτώσεις εντοπίζονται και ακίνητα με περισσότερους από …200 συνιδιοκτήτες. Ακόμα πιο περίπλοκες από τις περιπτώσεις των πλήρως και αυτοτελώς εγκαταλελειμμένων κτισμάτων, όμως, είναι οι περιπτώσεις των κτιρίων που από το σύνολο των ωφέλιμων χώρων χρησιμοποιείται μόνο το 10% ή το 20% και η λήψη οποιασδήποτε απόφασης καθίσταται σχεδόν αδύνατη.