iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Και εκεί που χαλαρώνει το σώμα και το πνεύμα, μεταξύ διαφόρων διαστάσεων που δεν καθορίστηκαν ποτέ από την επιστήμη, έρχεται το όνειρο. Άλλες φορές φωτεινό, μπορεί να αισθανθείς ακόμα και την αιώρηση, άλλες φορές σκοτεινό, εφιάλτης, μερικές φορές συγκεχυμένες σκηνές από μία σουρεαλιστική πραγματικότητα. 

Μάλλον η τελευταία αναφορά – περιγραφή ταιριάζει στο που είμαστε σήμερα. Σουρεαλισμός. Το 2ο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Αιγαίο πέλαγος. «Αυτό δεν είναι λιμάνι, αυτό είναι το πέλαγος της Ραφήνας» έλεγε συνέχεια ο καημένος ο εργολάβος που ανακατασκεύαζε την καταστραμμένη προβλήτα 6-7 το 2012. Και είχε δίκιο. Ένα λιμάνι που όλοι οι καιροί «μπαίνουν μέσα», χωρίς μαρίνα σκαφών, χωρίς επιβατικό σταθμό, χωρίς στρατηγική, χωρίς αρχιτεκτονική ταυτότητα, χωρίς βιολογικό καθαρισμό με τεράστιους κεντρικούς βόθρους που απορρέουν στην προβλήτα 3, χωρίς, χωρίς...

Η πόλεις μας ? Σε λίγο καλύτερη κατάσταση το Χάνι του Πικερμίου το οποίο δομήθηκε περιφερειακά με σχέδιο και αναπτύχθηκε αμφιθεατρικά ένεκα του αναγλύφου αλλά και της ευνοϊκότερης νομοθεσίας κατά την περίοδο της επταετίας. Καλλιτεχνούπολη, Ντράφι, Διώνη – Άγιος Σπυρίδων οι βασικοί οικισμοί – οικοδομικοί συνεταιρισμοί που πήραν όρους δόμησης εντός Δασικών εκτάσεων και αποχαρακτηρίστηκαν την περίοδο εκείνη με απόλυτα νόμιμες διαδικασίες δεδομένης της ισχύουσας νομοθεσίας. Το κέντρο του, συνεκτικό και μη, οικισμός προ του 1923 με τα προβλήματα που παρουσιάζουν παρόμοιοι οικισμοί λόγω στενότητας χώρου, πυκνής και χωρίς μελέτη πολεοδόμησης, ακόμα αναπνέει, οριακά.

Η Ραφήνα στο μεγαλύτερο ποσοστό της εκτός σχεδίου, χτισμένη άναρχα, πλέον εντός δασικών εκτάσεων με πολίτες όμηρους και περιουσίες απαξιωμένες. Είναι περισσότερα τα αυθαίρετα από τα νόμιμα σπίτια λόγω της έλειψης ιδιαίτερου στρατηγικού σχεδιασμού. Η λογική «να μείνουμε χωριό» λογική που επικράτησε τουλάχιστον δύο δεκαετίες στερώντας μεγάλες ευκαιρίες ορθολογικής ανάπτυξης ζεί ακόμα... Με δύο μεγάλους οικοδομικούς συνεταιρισμούς με τεράστιο συντελεστή δόμησης (Πρωτέας – Νηρέας) με τις πολυκατοικίες να αγγίζουν τον αιγιαλό και με ένα πολεοδομικό κέντρο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το Παγκράτι.

Πραγματικά αναρωτιέται κανείς αν η σημερινή κατάσταση είναι αντιστρέψιμη και με ποιόν τρόπο. Σίγουρα με μοναδικό μέλημα των δημοτικών αρχών την διαχείριση της καθημερινότητας και το σκύψιμο του κεφαλιού απέναντι στις απαιτήσεις της κεντρικής διοίκησης η κατάσταση δεν αλλάζει. Τρομάζω στην σκέψη του πως θα είναι η πόλη μετά το πέρασμα των μεγάλων συγκοινωνιακών αξόνων εάν δεν χαραχθεί στρατηγική με επίκεντρο το όφελος της πόλης την επόμενη μέρα.

Γιατί η Πόλη που ονειρεύομαι είναι ένα σύγχρονο Πικέρμι μέσα στο πράσινο, με λειτουργικά σχολεία και άνετους χώρους διέλευσης μαθητών και πολιτών, με εμπορικό κέντρο και νυχτερινή ζωή, με ασφαλή Λεωφόρο Μαραθώνος και ζώνη χαμηλών ταχυτήτων εντός του ορίου του οικισμού, με ανεπτυγμένη την γεωργική γη και χώρους περιπάτου εντός αυτής, με ένα μεγάλο δίκτυο ποδηλατόδρομων στο πεδινό και ημιορεινό τμήμα. Μία πόλη με στρατηγικά σχεδιασμένο πολεοδομικό ιστό και όχι το σημερινό παρωχημένο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του 2000. Με σύγχρονές χρήσεις γης και όχι αυτές του 2003 που εμποδίζουν την επιχειρηματικότητα. Ένα Πικέρμι που θα θέλει ο κάτοικος της Αθήνας να μετοικίσει διότι έχει υψηλή ποιότητα ζωής και δείκτες ευημερίας.

Γιατί η Πόλη που ονειρεύομαι είναι μία σύγχρονη Ραφήνα χωρίς αυτοκίνητα στο κέντρο της, με χώρους στάθμευσης για τους κατοίκους της και όχι για τους περαστικούς ταξιδιώτες, με δικές της παραλίες και όχι του Οργανισμού Λιμένος, με πεντακάθαρη θάλασσα χωρίς απόβλητα από βοθρολύματα, με ένα πολεοδομικό ιστό χωρίς αυθαίρετους οικισμούς, με πράσινες διαδρομές και ποδηλατόδρομους που θα ενώνονται με το Πικέρμι, με ένα λιμάνι στολίδι και πόλο έλξης τουριστικών σκαφών και με χρήσεις γης ανάλογες των στρατηγικών στόχων ανάπτυξης.

Όνειρα θερινής νυκτός? Όχι. Αποτέλεσμα συνδυασμού στρατηγικής, ικανών και καταρτισμένων στελεχών και Δημοτικής Αρχής με αγάπη, σχέδιο για το αύριο, ιδέες και ανιδιοτέλεια.

Είναι η ώρα για τολμηρές αποφάσεις των πολιτών. Οι οποίοι πρέπει να θυμούνται τώρα που μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο, ότι όσο πιο μακρύ είναι ένα αδιέξοδο, τόσο πιο πολύ μοιάζει με δρόμο...

Ο Πέτρος Σαντ είναι Τοπογράφος - Μηχανικός Ε.Μ.Π. ΜΒΑ

ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΟΥ Εφημερίδα ''Πρωτοσέλιδο''