iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Γράφει ο ΠΕΤΡΟΣ ΣΑΝΤ -  M.Eng Rural & Surveyor Engineer N.T.U.A. MBA, PM IPMA®-C

Η μάχη του ΣΤΗΡΙΖΑ για την διακυβέρνηση της χώρας, η επί τέλους δικαίωση της Αριστεράς στην καπιταλιστική κοινωνία, η δίψα του απλού κοσμάκη για δικαίωση των αγώνων του αλλά και η ελπίδα για να πιάσουν τόπο οι θυσίες των τελευταίων ετών είχαν πλέον φτάσει στην στιγμή της πράξης, της εφαρμογής. Αξιοπρέπεια ήταν το κυρίαρχο σύνθημα των νέων κυβερνόντων. Με ζήλο και δύναμη, με γνώση και εμπειρία, με σκέψη και οργάνωση, χωρίς περιορισμό στην προσφορά, ο μικρός ηλεκτρολόγος αφοσιώθηκε στην ανάταξη ενός εγκαταλελειμμένου Οργανισμού, ενός λιμανιού στην ουσία παροπλισμένου, χωρίς προσωπικό, χωρίς στόχους, χωρίς επιχειρησιακό σχέδιο, χωρίς δομές, χωρίς Στρατηγικό Σχέδιο, με αυθαίρετα κτήρια, με κτίρια διοίκησης απαρχαιωμένα, με οργανωτικές δομές ανύπαρκτες, ρημαγμένα από το πλιάτσικο των τελευταίων δεκαετιών. Το έργο όμως γνωστό από το παρελθόν σε αντίστοιχη περίπτωση που είχε ζητηθεί στον ηλεκτρολόγο μας η αναδόμηση Τεχνικής Υπηρεσίας σε παραλιακό Δήμο της Αφρικής. Όταν τα έφτιαξε όλα να δουλεύουν ρολόι, ο αρχηγός της φυλής τον ευχαρίστησε και τον έστειλε σπίτι του γιατί δεν του άρεσε η τάξη, διότι μέσα στην τάξη φαίνονται οι ατέλειες έλεγε και δεν υπάρχουν περιθώρια… Η δράση λοιπόν για τον ηλεκτρολόγο, μονόδρομος: το κεφάλι κάτω και αμέτρητη δουλειά. Όταν όμως δεν διοικείς ο ίδιος αλλά συμβουλεύεις την διοίκηση πρέπει να κοπιάσεις διπλά και τριπλά διότι για κάθε πράξη πρέπει να πείσεις και τον διοικητή καθώς και να εξηγήσεις τι πρέπει να γίνει και γιατί πρέπει να γίνει. Και εκεί αρχίζουν οι τριβές. Γιατί τις περισσότερες φορές ο διοικητής είτε είναι Αφρικανός είτε προέρχεται από την μετριότητα του κομματικού κράτους και του κομματικού σωλήνα.

Η μετριότητα είναι ο εχθρός της ανάπτυξης. Η κομματοκρατία της αξιοκρατίας. Για πολλούς λόγους. Μερικοί από αυτούς είναι ότι ένας μέτριος νους χρειάζεται τέσσερεις έως εξήντα φορές περισσότερο χρόνο για να επεξεργαστεί την πληροφορία που δέχεται (χαμένος χρόνος). Συνήθως ένας μέτριος δεν δέχεται ότι του υποδεικνύουν τι πρέπει να κάνει ιεραρχικά χαμηλότερα στελέχη (χαμένοι πόροι). Ευτυχώς μόνο στην Αφρική υπάρχει αυτή η δυσαναλογία. Ο μέτριος πάντα θεωρεί ότι τα ξέρει όλα (χαμένες ιδέες). Ο μέτριος δεν έχει επίγνωση του κινδύνου (χαμένες αξίες). Ο μέτριος θεωρεί ότι μπορεί να λέει ψέματα σε όλους και να τους πείθει (χαμένες σχέσεις επικοινωνίας). Ο μέτριος κάνει χοντρά λάθη (χαμένοι πόροι). Ο μέτριος επιλέγει υποδεέστερους συνεργάτες ώστε να μπορεί να τους επιβάλλεται (χαμένο παιχνίδι). Ο μέτριος προκειμένου να επιβιώσει χρησιμοποιεί τακτικές και μεθόδους μη προβλεπόμενες (χαμένες αξίες, χαμένη ηθική).

Έτσι λοιπόν στην Ζιμπάμπουε το κυβερνών κόμμα, ο ΣΦΥΡΙΖΑ, επέλεξε έναν Αφρικανό για Σουλεϊμάν, από το κομματικό κράτος του και ευτυχώς όχι μία μετριότητα. Ως εκπρόσωπο της μετριότητας όμως έστειλε την ερωμένη του Γενικού Μαο-μάο (ή Γενικού μαμάω όπως νόμιζε) της ζούγκλας του αρχηγού της θάλασσας, την Λόλα. Και στην Λόλα έδωσε αρμοδιότητες γραμματέα, πρωτοκόλλου και γενικής διεύθυνσης και διοίκησης στα κρυφά και χωρίς να το ξέρει ο Σουλεϊμάν. Από την πρώτη μέρα η Λόλα έπεσε και αυτή με τα μούτρα στην δουλειά. Αφού βρήκε υπολογιστή και τηλέφωνο που στην καλύβα της στο χωριό δεν είχε, νάσου τα φέησμπουκ, να τα τηλέφωνα στους συντρόφους, να καμάρι ότι κυβερνάει, να ύφος και τουπέ. Βέβαια η Λόλα ήταν του δημοτικού. Έτσι ο ηλεκτρολόγος βρέθηκε ξαφνικά με δύο διευθυντές. Ο ένας του Λονδίνου, η άλλη του καζίνου. Ο ένας έκοβε και ο άλλος έραβε. Ευτυχώς που ο Σουλεϊμάν είχε τελειώσει το περίφημο Σχολείο Οικονομικών του Λονδίνου (ή τουλάχιστον έτσι έλεγε). Εκτός από τον Αφρικανό και την Λόλα υπήρχε και ένας άλλος στην ομάδα. Ο Ιταλός. Ο Ιταλός ήταν υπάλληλος του πολυέτους, του ειδικού στην βρώμα των θαλασσών. Πολύ φίλος με τον Αφρικανό, κολλητός του, που σουλατσάρανε μαζί συνεχώς στην σκηνή και την αυλή του αρχηγού των δρόμων και των καλωδίων. Ο Ιταλός ήταν ειδικός στα φαγητά. Έφτιαχνε από καρμπονάρες μέχρι παγωτά, από πίτσες μέχρι τουλουμπάκια. Ότι φαγητό ήθελε ο Αφρικανός του το έφτιαχνε ο Ιταλός. Μαζί τρώγανε και πίνανε όλη μέρα. Η Λόλα έπαιρνε δύο μερίδες για την σκηνή του αρχηγού της θάλασσας και του Γενικού μάο – μάο. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Ένιωθαν σύντροφοι, κάτι πρωτόγνωρο για την φυλή τους που ήταν ανθρωποφάγοι, και την Ζιμπάμπουε.

Μία μέρα όμως, ο μεγάλος αρχηγός της Ζιμπάμπουε και των γύρω χωριών ο Βασίλου Λίου, έστειλε στο τραπέζι και τον Χότζα τον Λύκο να πάρει ένα πιάτο φαγητό κι αυτός γιατί πεινούσε. Χαμός. Ο Ιταλός δεν είχε υπολογίσει τις μερίδες, ο Σουλεϊμάν ήθελε διπλή μερίδα, η Λόλα τα μπέρδεψε και της έπεσε ένα πιάτο κάτω και τελικά και ο Γενικός μάο – μάο έμεινε νηστικός αλλά και ο Λύκος, γιατί του πάσαρε ο Ιταλός κάτι αποφάγια και λίγη αξιοπρέπεια που είχε περισσέψει από την προηγούμενη μέρα και αυτός ζοχαδιάστηκε. Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους για την συντροφιά. Το είχε η μοίρα του λιμανιού της Ζιμπάμπουε να μείνει πάλι ορφανό. Η Λόλα έβγαλε όλα τα μενού του Ιταλού κρυφά φωτοτυπίες και τα έδωσε στον μάο – μάο. Ο Σουλεϊμάν την απέλυσε, ο Ιταλός μάζεψε τα μαγειρικά του σκεύη και έφυγε. Μάταια ο φουκαράς ο ηλεκτρολόγος προσπαθούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Δεν λειτουργούσε τίποτα. Ο μάο – μάο τα είχε στυλώσει. Τα είπε όλα στον αρχηγό των θαλασσών και αυτός με την σειρά του στον αρχηγό των καλωδίων και των δρόμων. Ο συμμαθητής του (ο Ιταλός) είχε προλάβει και αυτός να πει ότι τα φαγητά ήταν υπέροχα αλλά έβαζε πολύ αλάτι ο ηλεκτρολόγος για να τους την σπάσει και έβγαιναν λύσσα. Η Λόλα όμως δεν μαζευόταν με τίποτα. Τα είχε βάλει προσωπικά με τον Σουλεϊμάν. Και τότε έγινε το μεγάλο μπαμ. Ο αρχηγός των θαλασσών ζήτησε από τον Σουλεϊμάν να του προσκομίσει το πτυχίο από την Οικονομική Σχολή του Λονδίνου. Οι πάντες πάγωσαν. Οι κάτοικοι του χωριού ήξεραν ότι ο Σουλεϊμάν δεν είχε πάει στο Λονδίνο ούτε για να δει το Big Ben. Πάνω στην ταραχή του ο Σουλεϊμάν έψαχνε απεγνωσμένα να βρεί μία λύση. Έστω και παράνομη, έστω και κάλπικη προκειμένου να μην χάσει τα ωραία φαγητά του Ιταλού. Ο Ιταλός το ίδιο. Που θα μαγείρευε τις καρμπονάρες του τώρα? Που θα σερβίριζε τις σαλάτες του? Και το θαύμα έγινε. Σε μία λαδόκολλα του Ιταλού που τυλίγανε κάτι σουβλάκια, έβαλαν μία φωτογραφία του Σουλεϊμάν, λίγο σος για να γλιστράει και την πασάρανε στον αρχηγό των θαλασσών. Έλα που αυτός ήξερε από λαδόκολλες και κατάλαβε αμέσως ότι αυτή ήταν απλό χαρτί.

Όλοι διώχθηκαν από το λιμάνι της Ζιμπάμπουε. Ο αρχηγός των θαλασσών τους σκόρπισε στις 7 θάλασσες. Έκλεισε την ταβέρνα προσωρινά. Έδιωξε τον μάγειρα τον Ιταλό που τον έβαλε και στην μαύρη λίστα. Την Λόλα την έστειλε στο χωριό της. Την κάλυψε για τις ζημιές που είχε κάνει, ο Γενικός μάο – μάο. Τον Σουλεϊμάν τον συγχωρέσανε για πρώτη φορά γιατί δεν ήξερε από ταβέρνες. Όσο για την λαδόκολλα, την κάνανε πατέντα και τυλίγουν σουβλάκια πλέον με την φωτογραφία του Σουλεϊμάν. Μετά από μέρες ο αρχηγός των θαλασσών με τον Γενικό μάο – μάο έστειλαν άλλους ταβερνιάρηδες στο λιμάνι της Ζιμπάμπουε. Επαγγελματίες της κουζίνας και της μαγειρικής και τους έδωσαν και ένα νεαρό βοηθό σεφ για να φτιάχνει τα μενού και να μοιράζει τις μερίδες. Αποτέλεσμα έζησαν αυτοί καλά και ο λαός πέθανε στην πείνα αλλά χόρτασε αξιοπρέπεια. Όσο για το ηθικό πλεονέκτημα του ΣΦΥΡΙΖΑ αυτό προστέθηκε στα πολλά ναυάγια του λιμανιού της Ζιμπάμπουε. Ευτυχώς για τον ηλεκτρολόγο αυτά συμβαίνουν μόνο στην Αφρική. Έτσι αυτός σιγά σιγά, μάζεψε τα μπογαλάκια του και γύρισε στην Ελλαδίτσα του, την χώρα της αξιοκρατίας, της ηθικής, των αξιών, της αλήθειας, της ανάπτυξης και της αξιοπρέπειας. Γιατί στην Ζαιμπάμπουε οι ανθρωποφάγοι παραλίγο να του αλλάξουν τα φώτα.

Σ.Σ. Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.