Τώρα που κάθομαι άνεργος όλο και λιγοστεύουν οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσουν ..."
«Πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μου πεις φίλε.
Όμως τη σκέψη του πρόσφυγα [ στην ίδια του τη πατρίδα ] τη σκέψη του αιχμάλωτου [ σ' αυτούς που εξέλεξε να τον κυβερνήσουν ] τη σκέψη του ανθρώπου σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια δοκίμασε να την αλλάξεις, δεν μπορείς.
[...] Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη [ σαν τη σημερινή (ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΗΜΕΙΩΣΗ ] δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή γιατί είναι αμίλητη και προχωράει"