iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Η τραγωδία στα Τέμπη , η φρίκη και απόγνωση του θανάτου , δεν είναι απλά ένα έγκλημα που απαιτεί την τιμωρία. Η συντριβή μπροστά στο αμετάκλητο του θανάτου και η αίσθηση της εγκατάλειψης, της αδιαφορίας , του αβοήθητου αλλά και η απαίτηση για δικαιοσύνη και αλλαγή πορείας, προκάλεσαν την έκρηξη ,κυρίως, της νέας γενιάς.

Μιας γενιάς που για χρόνια βιώνει τον εφιάλτη της αβεβαιότητας για το μέλλον, την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τον περιορισμό των δικαιωμάτων , την εντατικοποίηση , το ψαλίδισμα του ονείρου των σπουδών της.

Με αγωνία, αγανάκτηση, άγουρη οργή και φόβο για ένα μέλλον που δεν θέλουν και δεν τους αξίζει, απαιτούν (δεν διεκδικούν απλά) να μην γίνουν η χαμένη γενιά της κρίσης και ζητούν να ακουστούν.

Τα παιδιά , με τα λάθη τους, την οργή τους, την αγωνία και την απαίτησή τους , ίσως είναι η μοναδική μας ελπίδα για κάτι νέο.

Η εικόνα, το αίτημα, η συμμετοχή παντού στην Ελλάδα, στις γειτονιές στα σχολειά μας, είναι η ίδια. ΑΚΟΥΣΤΕ. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.Κι εδώ είναι η κρίσιμη ευθύνη όσων από εμάς έχουν δημόσιο βήμα ή ακόμη περισσότερο δημόσιο ρόλο. Χωρίς υπεκφυγές και δευτερεύοντα ζητήματα.

Να αφήσουμε επιτέλους τις βεβαιότητές μας , να αφουγκραστούμε με προσοχή την κραυγή τους, να αναδεχτούμε τα λάθη μας πρωτίστως, στη στάση μας, τη θέση μας , την οπτική μας, αλλά και τα λάθη όλων και να σταματήσουμε για να ακούσουμε. Να ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ.

Γιατί αυτή η νεολαία, κάθε νεολαία, δεν μας έχει ανάγκη ούτε να καμωνόμαστε ταχατες την πρωτοπορία στους δικούς τους αγώνες, ούτε να τους χρησιμοποιούμε ως «ασπίδες» για τα δικά μας θέλω, ούτε απέναντι τους να διεκδικούμε το αλάθητο της επανάληψης των βεβαιοτήτων μας που εν πολλοίς οδήγησαν στην κραυγή τους.

Δεν είναι αλάνθαστοι. Αλλά δεν είμαστε και όλοι εμείς.

Μόνο μια θέση μας πρέπει. Δίπλα τους, αρωγούς και πρόθυμους να ακούσουμε. Χωρίς προαπαιτούμενα. Απλά να ακούσουμε. Να σταματήσουμε να κάνουμε θόρυβο και να ακούσουμε. Όπου κι αν είναι. Στους δρόμους, στα σχολειά τους, στα αμφιθέατρα, σε ό,τι λέγεται πια χώρος δουλειάς.

Μόνο έτσι και μόνο τότε μπορούμε να γιατρέψουμε την πληγή της έλλειψης εμπιστοσύνης, να την ανακτήσουμε και να βοηθήσουμε να ανοίξουν νέοι δρόμοι.

Και το βήμα αυτό μπορεί να γίνει μόνο από όλους εμάς. Το χρωστάμε. Το απαιτούν όχι μόνο οι ίδιοι, αλλά και οι συνθήκες.

Ας ακούσουμε.

Για τη Συνεργασία Ενεργών Πολιτών

Χρήστος Τσεμπέρης – Παναγιώτης Γαβριήλ