iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Εξαρτάται πως εννοούμε τον κανονικό άνθρωπο. Ναι υπό προϋποθέσεις. Ανάλογα με τα δεδομένα αλλάζουν τα σκέλη της παραπάνω εξίσωσης και εξηγούμαι:

Αν τα δεδομένα είναι αυτά που ζούμε τα τελευταία 30 χρόνια τότε ο κανονικός άνθρωπος θε πρέπει να έχει λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα ώστε να μπορεί να απολαύσει αυτόν το επίγειο παράδεισο.

Αν δεν έχει λύσει το πρόβλημα αυτό τότε θα πρέπει να αλλάξουν τα δεδομένα ως προς το καλύτερο. Να σταματήσουν οι πολιτικοί να τσακώνονται για τις ιδεολογίες που χρεωκόπησαν (αυτό προφανώς χρειάζεται μία νέα κάστα πολιτικών), να συμφωνήσουν ότι πάνω από όλα είναι ο Έλληνας πολίτης και η χώρα μας και να χαράξουν Εθνική Στρατηγική για τα επόμενα 50 έτη με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν περιέχει αλυτρωτισμούς αλλά και παραχωρήσεις.

Τι πρέπει να γίνει για να βάλουμε μυαλό ως πολίτες, ως κοινωνία και οι πολιτικοί να συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες τους για την τύχη του κόσμου?

Όλο το παραπάνω ιδεόγραμμα στηρίζεται στους πυλώνες Στρατηγική, Παιδεία, Δικαιοσύνη.

Το ψάρι ως γνωστόν βρωμάει από το κεφάλι. Ας αφήσουμε την καραμέλα περί λαού και ευθύνης του μία καραμέλα η οποία βολεύει τους διεφθαρμένους άρχοντες και αυτούς που θέλουν τον πολίτη, πιόνι, άβουλο όν και μαριονέττα. Το «μαζί τα φάγαμε» πέθανε. Δεν τα φάγαμε μαζί με κανέναν. Ο πολίτης σε ένα σκόρπιο κράτος τρέχει να επιβιώσει κάνοντας ότι περνάει από το χέρι του προκειμένου να μεγαλώσει τα παιδιά του. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Τρανό παράδειγμα είναι οι Έλληνες του εξωτερικού που μεγαλουργούν σε δομημένα περιβάλλοντα. Όλοι καταλαβαίνουμε γιατί.

Η χάραξη στρατηγικής ως baseline, ως άξονας ανάπτυξης, ως άξονας συμπόρευσης προς το αύριο είναι το νούμερο ένα. Για να αναπτυχθεί ορθολογικά η κοινωνία θα πρέπει να υπάρχουν κανόνες, κανόνες που να έχουν γίνει αρχές και θεμέλια ζωής στα παιδιά, στην νέα γενιά, κανόνες που να εφαρμόζονται, γεγονός που σημαίνει οργανωμένη παιδεία και αυστηρή νομοθεσία με εφαρμογή της μέσω του συστήματος δικαιοσύνης, σε χρόνους ακαριαίους και όχι όπως σήμερα που υποθέσεις χρονίζουν στα δικαστήρια για δεκαετίες.

Μπαίνουν σε μια γραμμή η Ραφήνα και το Πικέρμι? Υπάρχει ευοίωνη προοπτική?

Μετά από την καταστροφική διακυβέρνηση των 16 ετών 1994-2010 η Ραφήνα περιορίστηκε σε μία πόλη αυθαιρέτων, εκτός σχεδίου δόμησης, χώρου στάθμευσης, χάνοντας το ραντεβού με την ανάπτυξη. Ξέρετε η ανάπτυξη δεν σε ρωτάει αν θέλεις να έρθει. Αυτός ο παραλογισμός του «να μείνουμε χωριό» οδήγησε στην καταστροφή της πόλης. Ιδιαίτερα την εποχή των μεγάλων έργων στην χώρα, η πόλη περιθωριοποιήθηκε, έμεινε χωρίς πολεοδομικό και χωροταξικό σχεδιασμό με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί άναρχα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της τοπικής αγοράς, την απαξίωση των αξιών γης στις εκτός κέντρου περιοχές, την κόντρα με το λιμάνι που από Λιμενικό Ταμείο έγινε Οργανισμός Α.Ε. και πολλά άλλα. Μετά από 13 χρόνια η πόλη τείνει να εναρμονιστεί με την «ανάπτυξη» εντάσσοντας περιοχές στο σχέδιο πόλης, φιλοξενώντας μεγάλα συγκοινωνιακά έργα και επιτέλους το πολυπόθητο για το περιβάλλον και την θάλασσά μας έργο της αποχέτευσης. Το Πικέρμι βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα. Έχει ξεκαθαρίσει τις εντός σχεδίου περιοχές από τη εποχή της επταετίας, έχει συγκεκριμένο πολεοδομικό κέντρο, έχει εδώ και 20 χρόνια Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο και συνεπώς σήμερα απολαμβάνει μία ορθολογική ανάπτυξη, η οποία αποτυπώνεται στα καταστήματα και την αγορά του κέντρου του.

Τα πολύπαθα ''Περιβολάκια'' είναι διαχρονικά στο επίκεντρο των αγώνων σας. Σε ποιό σημείο βρίσκεται τώρα η υπόθεση?

Άλλη μία καταστροφή της 16ετίας. Το 2002 προκειμένου να καθορίσει τις χρήσεις γης της ΖΟΕ Μεσογείων (ΦΕΚ 199Δ/2003), το ΥΠΕΧΩΔΕ ζήτησε από τον Δήμο να γνωμοδοτήσει και να προτείνει χρήσεις για τις περιοχές του. Όσο απαντήσατε εσείς άλλο τόσο απάντησε και ο Δήμος Ραφήνας. Τα Περιβολάκια έκτοτε απέκτησαν χρήση «Απολύτου Προστασίας Πρασίνου» όπως κι άλλες οικιστικές περιοχές της Ραφήνας. Σήμερα η υπόθεση βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Έχουν κατατεθεί αντιρρήσεις, έχουν υπαχθεί διάφορα ακίνητα στις διατάξεις του άρθρου 55 του Ν4685/2020 αλλά πολιτική βούληση δεν βλέπουμε. Ο απερχόμενος Υπουργός δεν τόλμησε να νομοθετήσει όπως έγινε για τον Προβάλινθο και την Αμπελούπολη, δύο πυρόπληκτες περιοχές που φέρουν τα ίδια χαρακτηριστικά με τα περιβολάκια, τα ίδια νομικά όπλα, δηλαδή Υπουργικές Αποφάσεις πώλησης της έκτασης, Υπουργικές Αποφάσεις κατάτμησης της έκτασης, αποφάσεις απαλλοτριώσεων και γενικά πλήθος διοικητικών πράξεων που οδήγησαν στην αλλαγή χρήσης, Πράξεων της Διοίκησης πρίν το 1975. Θέλω να πιστεύω ότι μετά τις εκλογές το θέμα θα λυθεί οριστικά με πολιτική απόφαση.

Πολύς θόρυβος τελευταία για την εκτός σχεδίου δόμηση, αλλά και την κατηγορία 5 των αυθαιρέτων. Ποιά είναι η αλήθεια?

Η παραφιλολογία για την εκτός σχεδίου δόμηση αναπτύχθηκε ως προεκλογική προπαγάνδα μετά από την απόφαση του ΣτΕ για συγκεκριμένο γεωτεμάχιο στην Πάτμο. Η αλήθεια είναι ότι γεωτεμάχια με έκταση 4.000 τ.μ. ή μεγαλύτερη που έχουν πρόσωπο σε δρόμο είναι άρτια και οικοδομήσιμα. Τέθηκε κάποια στιγμή το ζήτημα των εγκεκριμένων οδών αλλά αυτό δεν ισχύει διότι ο νομοθέτης στο διάταγμα του 1985 δεν κάνει λόγο για πρόσωπο σε εγκεκριμένο δρόμο (στην πραγματικότητα εγκεκριμένοι δρόμοι στην χώρα είναι κάτω από το 3% του συνόλου). Βέβαια εδώ μπορεί να δοθεί μία λύση χρησιμοποιώντας το εργαλείο του Εθνικού Κτηματολογίου και με μία εγκύκλιο που να λέει ότι όλοι οι κτηματογραφημένοι δρόμοι θεωρούνται εγκεκριμένοι να λήγει το θέμα.

Αναφορικά με την κατηγορία 5 των αυθαιρέτων που βιάστηκε να καταργήσει ο κ. Χατζηδάκης, προσωπικά πιστεύω ότι ήταν τεράστιο σφάλμα δεδομένου ότι «όλη η Ελλάδα είναι κατηγορία 5». Το μεγαλύτερο ατόπημα ήταν ότι ενώ έκλεισε για τους πολίτες η κατηγορία αυτή, δεν έκλεισε για τα ακίνητα που αποκτώνται μέσω αναγκαστικού πλειστηριασμού (βλ. άρθρο 128 Ν4759/2020). Θεωρώ ότι το δίκαιο είναι να επαναλειτουργήσει η κατηγορία 5 ώστε πολλοί εγκλωβισμένοι πολίτες να μπορούν να ρυθμίσουν και να μεταβιβάσουν νόμιμα τις περιουσίες τους.

Τι μάθατε από την πολύχρονη εμπειρία σας ως Αγρονόμος τοπογράφος μηχανικός για τη γραφειοκρατία στην Ελλάδα?

Το πρόβλημα δεν είναι η γραφειοκρατία. Το πρόβλημα προκύπτει από την πολυνομία. Για παράδειγμα στην πολεοδομική νομοθεσία η βάση είναι το Νομοθετικό Διάταγμα του 1923. Έκτοτε έχουν εκδοθεί δεκάδες ίσως εκατοντάδες νομοθετήματα σχετικά με την πολεοδομική νομοθεσία, τροποποιώντας, συμπληρώνοντας ή ακυρώνοντας διατάξεις. Με αποτέλεσμα όταν πας στην δημόσια υπηρεσία να σου ζητάνε 10 έγγραφα για να αποκλείσουν 10 πιθανές περιπτώσεις σύγκρουσης διατάξεων. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι μία ψηφιακή κωδικοποίηση της νομοθεσίας ανά τομείς με στόχο την απλούστευση τόσο των διαδικασιών όσο και την εξάλειψη των επικαλύψεων. Τεράστιο έργο αλλά πραγματική μεταρρύθμιση. Αυτό είναι ένα ωραίο task για την Τεχνητή Νοημοσύνη, φυσικά υπό την επίβλεψη μία λιτής ευέλικτης ομάδας Manager.

Πώς θα μπορούσαν να συμβιώσουν αρμονικά πόλη και λιμάνι στη Ραφήνα?

Αν είναι να δώσω λύση και σε αυτό το πρόβλημα μέσα από μία συνέντευξη, τότε να κατέβω και στις εκλογές για Περιφερειάρχης. Εξάλλου ήδη βλέπουμε υποψηφιότητες που μας τρομάζουν! Αυτή η συμβίωση θέλει πολύ καλό σχεδιασμό. Σχεδιασμό από ανθρώπους που ξέρουν το πρόβλημα, είναι τεχνοκράτες και γνωρίζουν την περιοχή. Εξ όσων γνωρίζω ο μελετητής της Αττικής Οδού είναι ένας σπάνιος επιστήμονας, άριστα καταρτισμένος και πιστεύω ότι εάν ευοδώσου συνεργασίες μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων φορέων τότε το αποτέλεσμα θα μας αποζημιώσει.

Πάντως η συμβίωση αυτή κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να ακολουθήσει τον κανόνα του «μακριά κι αγαπημένοι». Δηλαδή η Αττική Οδός υπογειοποιημένη προς το λιμάνι και τις προβλήτες των επιβατηγών πλοίων και το λιμάνι όπως το ξέρουμε σήμερα προς την πλαζ. Ένας πυρήνας αριστερά αποκλειστικά φορτοεκφόρτωσης οχημάτων και επιβατών με την νέα οδό και ένας πυρήνας δεξιά, χαμηλής όχλησης με τα καταστήματα, τους πεζόδρομους, το πράσινο, τις μαρίνες αποκλειστικά για τους κατοίκους – επισκέπτες.

Χρόνια στα κοινά είτε ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, είτε ως ενεργός πολίτης. Θα εγκαταλείψετε αυτή την πορεία ή θα σας δούμε σε κάποιο ψηφοδέλτιο στη Ραφήνα για τις δημοτικές κάλπες του Οκτωβρίου?

Ενεργός Πολίτης ελπίζω να είμαι πάντα. Μέχρι τον Οκτώβριο πολλά μπορούνε να συμβούν. Εξάλλου έχω και ένα διδακτορικό να προχωρήσω πλέον που ζητάει πάρα πολύ χρόνο από τις υπόλοιπες υποχρεώσεις μου. Θα είμαι πάντα κοντά στην εκάστοτε δημοτική αρχή με τις ιδέες και τις γνώσεις μου αρκεί να υπάρχουν ευήκοα ώτα και πάθος για την τελειότητα. Αγαπώ υπερβολικά την δουλειά που κάνω γιατί είναι δημιουργική και δύσκολα θα την εγκαταλείψω για να κατέβω στον στίβο της πολιτικής. Εξάλλου υπάρχουν πολλοί τρόποι να προσφέρεις στην κοινωνία εκτός της πολιτικής.

Πως είδατε το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών της 25ης Ιουνίου?

Φαίνεται ότι οι πολίτες αφενός έχουν απομυθοποιήσει τις παλαιοκομματικές έννοιες και συνθήματα, αφετέρου έχουν κουραστεί από την επί 50 και πλέον χρόνια αντιπολίτευση του "πυροβολάμε τα πόδια μας". Ο χώρος του κέντρου αποδεικνύεται ότι ορίζει και καθορίζει καταστάσεις, εξ ορισμού το κέντρο δεν κάνει αντιπολίτευση, και συνεπώς αποφασίζει να πάει με τον ισχυρό δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης σε μια διακυβέρνηση διαχείρισης με κύριο στόχο τον εκσυγχρονισμό και την ομαλότητα. Η νέα κυβέρνηση έχει να χάσει μόνο από τον κακό της εαυτό. Η αριστερά από την άλλη πλευρά ήταν απόλυτα φυσικό να χάσει από τον μεταλλαγμένο εαυτό της. Αυτόν με τις Porsche Cayman, τις βαλίτσες με τα μετρητά, τα βοσκοτόπια, τα κανάλια, τους χονδροκοιλιάδες αποτυχημένους φοιτητές Υπουργούς, τον διχασμό των Ελλήνων με το κάλπικο δημοψήφισμα, το θάψιμο του πορίσματος της Βουλής για το χρέος, το Μακεδονικό.