iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Μούδιασαν όλα. Πρώτα η καρδιά. Μετά τα μάτια. Μετά το μυαλό. Μετά το στομάχι. Μετά τα χέρια.

Ο Στράτος ήταν ένας παλιός αληθινός φίλος ζωής. Φυσικά και τον αγάπησα. Και δεν ξέρω ακόμη αν κάνω καλά που αυτό το κείμενο το δημοσιεύω στην iselida.gr  ή έπρεπε στο προσωπικό μου fb. Όμως ο Στράτος ήταν αγαπητός σε όλη την Ελλάδα. Σε όλους τους φιλάθλους. Σε όλους τους δημοσιογράφους.

Έζησα πολλά με τον Στράτο. Όχι αμιγώς ως συνάδελφοι. Αλλά ως παίκτης με προπονητή. Ο Στράτος ήταν πρωτεργάτης του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου ΜΜΕ. Και δυστυχώς ο ΠΣΑΕ ΜΜΕ δεν πρόλαβε να τον τιμήσει με μία πλακέτα. Ο πρόεδρος Τάσος Δρακωτός είχε επικοινωνήσει μαζί του προ εβδομάδων, για να έρθει φέτος στον τελικό να τον χειροκροτήσουμε, όμως ήταν ήδη αδύναμος και τα χρονικά περιθώρια στένευαν...

Τον γνώρισα προσωπικά τον Σεπτέμβριο του 1996. Έμαθα από κοινό μας φίλο ότι ψάχνει ένα ''καλό χαφ'' για την ομάδα της εφημερίδας ''Έθνος'' στο επίσημο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ΜΜΕ. Τηλεφωνηθήκαμε και δώσαμε ραντεβού στο γραφείο του στο ''Έθνος''. Ένα χαμόγελο ανθρωπιάς, ένας ήπιος λόγος και καθαρή αντρίκια ματιά ήταν αυτά που είδα στον Στράτο. Επί τέσσερα χρόνια κάθε Σάββατο - ήταν το γούρι μας - πηγαίναμε με το αυτοκινητό του στο γήπεδο στα εκτός έδρας παιχνίδια (γιατί είχαμε έδρα το βοηθητικό  στο Ολυμπιακό Στάδιο). Δεκάδες ιστορίες με απίστευτο γέλιο. Τη λέξη γούρι δεν την έγραψα τυχαία. Οι ποδοσφαιράνθρωποι έχουν γούρια. Κι επειδή μας... έβγαιναν το συνεχίζαμε. Ραντεβού Κηφισίας και Αλεξάνδρας και ενώ σιχαινόμουν και ποτέ πριν δεν είχα φορέσει το νούμερο 7 (ούτε το ξανάβαλα μετά το ''Έθνος'') το φορούσα επειδή μου το έδωσε ο Στράτος και φυσικά νικούσαμε.

Ο Στράτος θα μπορούσε εύκολα να ήταν κόουτς σε ομάδα και Γ' Εθνικής! Με αυτόν έπαιξα για πρώτη φορά το 3-5- 2. Αλέξης Σόμογλου τερματοφύλακας, δύο πλάγια μπακ - χαφ (δεξιά εγώ), ένα λίμπερο (ο Γιώργος Κουρομιχάλης) μες δύο στόπερ, τρία αμυντικά χαφ, δύο δεκάρια (το ένα ο περίφημος Θανάσης Μηλιδώνης) και δύο σέντερ φορ. Ναι αυτό το ''παλαβό'' σύστημα του βγήκε και πήγε σε τρεις συνεχόμενους τελικούς. Έναν ''μικρό'' που κερδίσαμε το Mega και δύο ''μεγάλους'' που δυστυχώς τους χάσαμε, τον έναν μάλιστα με ''ξαφνικό θάνατο'' στην παράταση εκείνο το απαράδεκτο που είχε σκεφτεί το 2000 κάποιος ανόητος.

Μόνο μια μικρή ιστορία από τη ζωή μου με τον Στράτο.

Στα αποδυτήρια λίγο πριν βγούμε για ένα ντέρμπι με τον Superspor fm μας είπε ''δεν έχω να πω τίποτα σήμερα, μόνο μέσα στο γήπεδο γ@%@ τους τα κουτάλια και πάμε τελικό''. Και κερδίσαμε! Όταν έπεσα στην αγκαλιά του μετά το ματς του είπα ''κόουτς αυτό με τα κουτάλια πώς το σκέφτηκες?" και μου απάντησε ''ήθελα να πω πιρούνια αλλά πάνω στο άγχος που βγήκε κουτάλια''...

Ο Στράτος βρίσκεται τώρα στους γαλήνιους ίσκιους του Θεού. Και ποιός ξέρει? Πιστεύω ότι ετοιμάζει την ομάδα του Παραδείσου με όλους τους συναδέλφους μας που δεν είναι πια εδώ. Σιγά μην κάθεται άπραγος...

Τώρα μετά από 10 ημέρες αισθάνομαι λίγο καλύτερα. Τουλάχιστον μπόρεσα να γράψω λίγες λέξεις για τον Στράτο. Το Στράτο όλων μας...

Έναν ευρυμαθή δημοσιογράφο. Γνήσιο Δημοκράτη. Και πάνω απ όλα καλό Άνθρωπο που με τίμησε με τη φιλία του μέσα κι έξω από τα γήπεδα...