iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Ιστορίες ανθρώπων που οι πράξεις τους δείχνουν αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Η ίδια γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Το νησί της μουσικής, των γραμμάτων, της παράδοσης, της ομορφιάς. Ο πατέρας της ήταν ένας καλός και επιτυχημένος µανάβης. Η μητέρα της μία δραστήρια και πολύ θορυβώδης Κερκυραία. Γελούσε και έκλαιγε δυνατά. «Μεγάλωσα με πολύ ωραίες και έντονες αναμνήσεις. Το σπίτι μου ήταν στην πάνω πλατεία και το δωμάτιο μου στη σοφίτα. Έντονη εφηβική ανάμνηση ήταν όταν έβλεπα από το παράθυρο απέναντι το Φρούριο της Κέρκυρας ή όταν κατέβαινα ξυπόλυτη στην πλατεία και έπαιζα με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς. Οι γονείς μας, τότε, μας άφηναν ελεύθερους και δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Δεν φοβόντουσαν, όπως τώρα. Επίσης, πήγαινα κάθε μέρα μπαλέτο και σύγχρονο χορό. Επτά μέρες την εβδομάδα, ακόμα και τα Σαββατοκύριακα. Τρελαινόμουν. Μου άρεσε τόσο πολύ. Έκανα δεκατέσσερα χρόνια. Αυτό ήθελα να σπουδάσω, αλλά δεν προέκυψε» εξομολογείται στο ethnos.gr.   

Η πρώτη εικόνα της Κέρκυρας δεν αφήνει αμφιβολίες ότι έχει μία μοναδική ομορφιά. Βαθύ πράσινο και σμαραγδένια νερά. Οι γεύσεις είναι πολλές και διαφορετικές και οι άνθρωποι φιλόξενοι, ευγενικοί και εξυπηρετούν όλους με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη. «Η Κέρκυρα είναι μια υπέροχη πόλη, αλλά ως μικρό μέρος, τον χειμώνα ερημώνει και γίνεται αρκετά μελαγχολική. Επίσης, την εποχή που μεγάλωσα εγώ εκεί, η κοινωνία ήταν πιο κλειστή και εύκολα κάποιος σε σχολίαζε και κουτσομπόλευε. Εγώ ήμουν σε μία ομάδα χορού που κάναμε πολύ πρωτοποριακά πράγματα, οπότε η καλλιτεχνική έκφραση δεν έβρισκε πάντα διέξοδο σε αυτό το κλειστό περιβάλλον. Μεγαλώνοντας, μάλιστα, είχα έντονες ανησυχίες και ήθελα ν’ ανοίξω τα φτερά μου και να πάω να δω τη ζωή σε μία μεγάλη πόλη» δηλώνει και συνεχίζει: «Αγάπησα την Κέρκυρα όταν έκανα τα παιδιά μου και ήθελα να τους δείξω τις ρίζες τους. Πηγαίνουμε ανελλιπώς κάθε χρόνο και κάθε φορά τη νοσταλγώ όλο και περισσότερο. Μέρη που τότε τα θεωρούσα μικρά και στενά, τώρα τα βλέπω απολαυστικά. Ο καιρός που είναι βροχερός, τότε με ενοχλούσε, ενώ τώρα μου αρέσει πάρα πολύ γιατί κρύβει έναν ρομαντισμό».

Η Κερκυραία δημοσιογράφος μπήκε από πολύ νεαρή ηλικία στα βαθιά νερά της δημοσιογραφίας, καθώς σε ηλικία 23 ετών κάλυψε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τον εμφύλιο πόλεμο του 1991-1992, ως πολεμική ανταποκρίτρια του τοπικού καναλιού «IΟΝΙΑΝ TV». «Η δημοσιογραφία πρόκυψε εντελώς τυχαία στη ζωή μου. Όταν έδωσα πανελλαδικές, πέρασα στο οικονομικό τμήματα της Κομοτηνής. Πήγα, πήρα το πάσο και εξαφανίστηκα. Εγώ ήθελα ΑΣΟΕ. Έτσι, γύρισα ξανά στην Κέρκυρα για να δώσω εξετάσεις. Εκείνη την περίοδο είχε ανοίξει στο νησί ο πρώτος ελεύθερος ραδιοφωνικός σταθμός και έψαχναν κόσμο. Επειδή είμαι ένα άτομο, το οποίο του αρέσει πολύ να στηρίζεται στα πόδια του, πήγα να πιάσω εκεί δουλειά. Ξεκίνησα με δική μου εκπομπή, με θέμα το βιβλίο, γιατί διάβαζα πολύ. Στη συνέχεια, άρχισα να ψάχνω και να γράφω κάποιες τοπικές ειδήσεις. Ήταν κάτι που μου άρεσε και ήρθα στην Αθήνα για να το εξελίξω και να το σπουδάσω. Μόλις τελείωσα τη σχολή, γύρισα στην Κέρκυρα και δούλευα ταυτόχρονα σε τηλεόραση, ραδιόφωνο και εφημερίδα μέχρι που ένιωσα να εγκλωβίζομαι και έφυγα για δεύτερη φορά από το νησί για να έρθω στην Αθήνα».

Αρχικά, η Ίνα Ταράντου ξεκίνησε ως ρεπόρτερ στο ΣΚΑΪ, σε σύντομο χρονικό διάστημα όμως πήρε μεταγραφή στο STAR, όπου έμεινε πάνω από δέκα  χρόνια και ασχολήθηκε με τη σύνταξη και την παρουσίαση των δελτίων ειδήσεων. «Μου ήταν πάρα πολύ άνετο και εύκολο να λέω ειδήσεις. Δεν με φόβιζε καθόλου. Όταν άνοιγε η κάμερα ήταν λες και ήμουν στο στοιχείο μου. Ένιωθα τεράστια οικειότητα. Βέβαια, όλα τα υπόλοιπα σαφώς και ήταν πάρα πολύ κουραστικά. Αυτή η δουλειά είναι αρκετά ανταγωνιστική και απαιτητική. Εγώ στην αρχή την είχα δει λίγο ρομαντικά, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι στα κανάλια της Αθήνας. Υπάρχουν αρκετοί που θέλουν τη θέση του παρουσιαστή. Κακά τα ψέματα. Είναι δεκάδες οι ρεπόρτερ και οι συντάκτες, αλλά οι παρουσιαστές είναι ελάχιστοι. Συνεπώς, το περιβάλλον είναι πολύ πιεστικό και ανταγωνιστικό. Παρόλα αυτά μακροημέρεψα στο STAR. Ωραία περίοδος, αλλά δύσκολη».

Η απόφαση να φύγει από τις ειδήσεις του STAR ήταν απόφαση ενός απογεύματος. Μποτιλιαρισμένη στην παραλιακή. «Το αποφάσισα αρκετά επιπόλαια. Αρχικά, το μετάνιωσα γιατί δυσκολεύτηκα πολύ να επιστρέψω στη δουλειά, αλλά τώρα όχι, βλέποντας τελικά τι κατάφερα να κάνω. Όταν προσπάθησα να γυρίσω πίσω, ήταν η περίοδος της οικονομικής κρίσης. Τα κανάλια έκλειναν και έδιωχναν κόσμο. Θεωρώ ότι ήμουν καλή στις ειδήσεις και ότι το χάρισα αυτό. Πάει, όμως, πέρασε» υπογραμμίζει και συνεχίζει: «Και θα με ρωτήσεις γιατί το έκανα τόσο αψήφιστα; Επειδή είχε αλλάξει πάρα πολύ το κλίμα στο STAR. Ήταν η περίοδος επί Σταμάτη Μαλέλη που τα δελτία ειδήσεων είχαν γίνει κίτρινα όσο δεν πάει. Μου ανέτρεψε πάρα πολλά δεδομένα επαγγελματικά. Ακόμα και υπαρξιακά. Σε φάση “τι κάνω εγώ εδώ;” Όχι ότι ποτέ ήθελα να παρουσιάσω ένα προφίλ της σοβαρής δημοσιογράφου που δεν μπορεί να ασχολείται με ελαφριά θέματα, απλά δεν με γέμιζε πλέον αυτή η δουλειά. Υπήρχε στιγμή, που μπήκα στο γραφείο του Μαλέλη και τον παρακάλεσα να με βγάλει από την παρουσίαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων και να με έχει μόνο στα δεκάλεπτα δελτία που ήταν περισσότερο ειδησεογραφικά». Εκείνη την περίοδο, η Ίνα είχε παντρευτεί και είχε κάνει δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Ωστόσο, στην ερώτηση αν της δινόταν η ευκαιρία να βρεθεί ξανά σε δελτίο ειδήσεων, η απάντησή της είναι όχι. «Δεν νομίζω πλέον ότι θα επέστρεφα στο δελτίο ειδήσεων. Παραμένει ο πρώτος έρωτας, αλλά έκανε τον κύκλο του. Ανήκει σε μία άλλη εποχή. Ωστόσο, δεν είμαι άνθρωπος που λέει “ποτέ” και “πάντα”. Τώρα, όμως, δεν είναι κάτι που με ενδιαφέρει».

Στη συνέχεια, έκανε κάτι διαφορετικό απ’ ότι την είχαμε συνηθίσει και παρουσίασε την ταξιδιωτική εκπομπή «Του Νερού τα Παραμύθια» στην ΕΡΤ3, ενώ το 2019 ήταν υποψήφια στις εκλογές με τη ΝΔ στην Κέρκυρα. «Μου είχαν γίνει αρκετές φορές προτάσεις για ν’ ασχοληθώ με τα κοινά της Κέρκυρας, αλλά είχα αρνηθεί. Μία τέτοια κίνηση χρειάζεται ελεύθερο χρόνο και οικονομική στήριξη. Έλειπα αρκετά χρόνια και έπρεπε να επανασυνδεθώ με την καθημερινότητα του νησιού. Να μάθω τα προβλήματα των κατοίκων. Είναι άλλο να πηγαίνεις μερικές μέρες τον χρόνο και άλλο να μένεις εκεί μόνιμα. Γιατί θεωρώ πως, όταν κάνεις κάτι, πρέπει ν’ αφομοιώνεσαι σε αυτό. Ωστόσο, περίπου ένα μήνα πριν γίνουν οι τελευταίες εκλογές, μου το ζήτησαν ξανά επειδή ήθελαν να κάνουν μία ανανέωση στα ψηφοδέλτια του νησιού και τότε πραγματικά έβαλα τα δυνατά μου και προσπάθησα να βοηθήσω όσο μπορούσα. Πίστευα ότι η χώρα χρειαζόταν μία αλλαγή εκείνη την περίοδο. Για ένα μήνα προεκλογικό αγώνα, πήγα πολύ καλά και ευχαριστώ όλους τους Κερκυραίους που με εμπιστεύτηκαν και με τίμησαν με την ψήφο τους».

Τη ρωτάω αν θεωρεί ότι αυτό το σύντομο διάστημα που ασχολήθηκε με την πολιτική τής έκανε καλό ή κακό. «Αρκετοί πιστεύουν ότι άμα δουλεύεις στην ΕΡΤ είναι σαν να είσαι στο δημόσιο. Εγώ δεν είμαι υπάλληλος της Κρατικής Τηλεόρασης. Εγώ παίρνω κάποια επεισόδια ανά τρεις μήνες, τα οποία κρίνει μια επιτροπή. Αν θεωρεί ότι αξίζουν, τα ανανεώνει, αλλιώς τα κόβει. Συνεπώς, δεν υπάρχει μονιμότητα σε αυτό που κάνω. Πολλοί συνάδελφοι, λοιπόν, μιας συγκεκριμένης πολιτικής κατεύθυνσης με το που έκανε δεκτή η ΕΡΤ την πρόταση μου για τη δεύτερη εκπομπή “Η Zωή Aλλιώς”, ξέχασε ότι υπήρχα στην ΕΡΤ3 και επί ΣΥΡΙΖΑ και βρήκαν να πουν ότι “βουλευτής της ΝΔ βολεύτηκε στη δημόσια τηλεόραση”. Και τις δύο εκπομπές τις κέρδισα με το σπαθί μου. Δεν έχω βολευτεί στην ΕΡΤ γιατί δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος. Το βόλεμα σημαίνει να πας κάπου μόνιμα και να εξασφαλίσεις το μέλλον σου. Εγώ είμαι σε ένα κανάλι, στο οποίο κρίνομαι κάθε τρεις μήνες. Αν κάτι δεν αρέσει, αν κάποιοι το βαρεθούν, αν κάποιος από την επιτροπή δεν του αρέσει αυτό που κάνω, αν σταματήσει ο κόσμος να το βλέπει, απλά με διώχνουν. Δεν έχω κάποιο συμβόλαιο, το οποίο γράφει ότι θα είμαι για πάντα εκεί. Άρα δεν κοίταξα μέσω της πολιτικής να βολευτώ. Βόλεμα θα ήταν να βρω κάποια θέση μονιμότητας. Δεν μ’ ενδιέφερε, όμως, να το κάνω, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου και την οποία είχα και πριν. Και κάθε φορά που ανανεώνεται η εκπομπή μου, υπάρχουν κάποιες –ελάχιστες πλέον- φωνές που θα πετάξουν τη χολή τους και θα πουν ότι πάλι ανανεώθηκε η εκπομπή της Ταράντου» απαντά.

Στον νέο κύκλο επεισοδίων, που κάνει πρεμιέρα στην ΕΡΤ1, το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου, στις 17:00, η εκπομπή «Η Ζωή Αλλιώς» μάς ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη. Εκεί, η Ίνα μαζί με τους συνεργάτες της, συνάντησαν 29 Ελληνίδες και Έλληνες, από εντελώς διαφορετικούς χώρους, με ξεχωριστές προσωπικές και επαγγελματικές ιστορίες. Μέσα από ειλικρινείς κουβέντες, βόλτες, γέλια, τραγούδια και συγκίνηση, αφηγούνται πώς τόλμησαν να ζήσουν τη ζωή τους αλλιώς στην, ίσως, πιο σκληρή αλλά και πιο συναρπαστική πόλη του κόσμου. «Συναντήσαμε πολλή Ελλάδα σε όλη τη Νέα Υόρκη. Συνήθως, οι περισσότερες εκπομπές πηγαίνουν μόνο στην Αστόρια. Εμείς προσπαθήσαμε να πάμε παντού» λέει με ενθουσιασμό. «Θα δείτε σπουδαίους και ωραίους ανθρώπους, με αξιοπρέπεια, απ’ όλους τους επαγγελματικούς χώρους, όπως Τέχνη και επιχειρήσεις. Είναι Έλληνες που αγαπούν και βοηθούν τη χώρα μας πιο πολύ από εμάς που μένουμε εδώ» προσθέτει.

Η Ίνα Ταράντου αυτό που έχει μάθει απ’ όλους τους ανθρώπους που έχει συναντήσει μέσα από την εκπομπή –είτε μικρούς είτε μεγάλους– είναι ότι «η ευτυχία κρύβεται στα πιο απλά πράγματα. Μπορεί ν’ ακούγεται κοινότυπο γιατί όλοι το λέμε, αλλά λίγοι το εφαρμόζουμε και το βιώνουμε. Επίσης, κάτι άλλο που έχω μάθει είναι ότι οι σπουδές και τα πτυχία δεν σημαίνουν απαραίτητα καλλιέργεια και παιδεία. Έχω ακούσει σοφίες από ανθρώπους που δεν έχουν βγάλει ούτε το δημοτικό. Και τρίτο, ότι όλοι οι άνθρωποι ψάχνουμε το ίδιο πράγμα: “ Ν’ αγαπήσουμε και ν’ αγαπηθούμε”. Nα ζήσουμε κάποιες ευχάριστες στιγμές, έχοντας ανθρώπους δίπλα μας, που μας αγαπούν και τους αγαπάμε».

Αυτό που την τραβάει περισσότερο σε έναν άνθρωπο είναι αυτό που εκπέμπει, η αύρα του. «Δεν δίνω τόσο σημασία στην εξωτερική εμφάνιση. Κοιτάζω κυρίως τα μάτια, επειδή αυτά είναι που μου μιλάνε. Αν ο άλλος με κοιτάζει ή έχει κατεβασμένο το βλέμμα την ώρα που κουβεντιάζουμε. Προσέχω, επίσης, την ευγένεια, το χιούμορ κι αν σταματάει για λίγο να μιλάει και ακούει». Παράλληλα, η σημαντικότερη αρετή, σύμφωνα με την ίδια, είναι η τρυφερότητα γιατί μπορείς να την προσφέρεις σε όλους απλόχερα. «Θα μπορούσα να σου πω η αγάπη, αλλά είναι μία πολύ παρεξηγημένη έννοια. Όπως είπε ο Γιακουμάκης -ένας πολύ αξιοπρεπής άνθρωπος-, ο καθένας χρησιμοποιεί την αγάπη όπως θέλει και αρκετές φορές δεν είναι αληθινή και ανιδιοτελής. Γι’ αυτό θα σου πω κάτι που κάνει πολύ καλό στο διπλανό, την κοινωνία, στον πλανήτη και είναι πολύ πιο εύκολο να το προσφέρει ένας άνθρωπος. Βασίλισσα λέξη για μένα είναι η τρυφερότητα».

Τρεις άνθρωποι που της άλλαξαν τη ζωή, σύμφωνα με την ίδια, είναι «εγώ, εγώ και εγώ. Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό αλλά δεν είναι. Ίσα – ίσα παίρνεις πάνω σου την ευθύνη της ζωής σου. Δεν μπορεί να μας αλλάξει κανένας άλλος, παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Υπάρχουν κάποιοι σταθμοί που με σημάδεψαν και τους θεώρησα μαθήματα για να δω τη ζωή αλλιώς. Μια τέτοια στιγμή ήταν στα δεκαοχτώ μου, όπου είχα ένα ατύχημα με μηχανή και σκοτώθηκε ο φίλος μου, ενώ εγώ τραυματίστηκα. Μία άλλη ήταν όταν βρέθηκα χωρίς δουλειά και καταστράφηκα οικονομικά. Μια τρίτη όταν γέννησα τα παιδιά μου. Στις δύο πρώτες περιπτώσεις πρέπει να το αποδεχτείς για να μπορέσεις να προχωρήσεις. Βρίσκεις τη δύναμη, αποδέχεσαι τον εαυτό σου που φτάνει στον πάτο και τον συγχωρείς αν κάνεις πράγματα, τα οποία αύριο μπορεί να τα θεωρείς λάθος. Η τελευταία περίπτωση είναι η φάση που καταλαβαίνεις ότι πλέον δεν είσαι μόνο “εσύ”. Είναι ότι μπαίνω μπροστά στη σφαίρα για να σώσω το παιδί μου. Είναι αυτό της απόλυτης αγάπης που δεν υπάρχει σε άλλο μέγεθος».

Η προσωπική της ζωή δεν έχει δει ποτέ τα φώτα της δημοσιότητας. Και αυτό γιατί η ίδια δεν επιθυμεί ν’ απασχολεί τα media για την ιδιωτική της ζωή, παρά μόνο για την επαγγελματική της.  Για το μέλλον, εύχεται να έχουμε όλοι οι άνθρωποι υγεία και γενναιοδωρία στη ζωή για να μπορούμε να κάνουμε όνειρα. «Έχω πραγματοποιήσει πάρα πολλά όνειρα στη ζωή μου και πλέον το πάω μέρα με τη μέρα. Δηλαδή δεν έχω κάποιο απωθημένο. Το μόνο που ονειρεύομαι είναι να δω τα παιδιά μου να βρίσκουν τον δρόμο τους. Και να φεύγουν ήσυχα και γλυκά σε μία ζωή δική τους» αναφέρει, ενώ μου εκμυστηρεύεται, χαριτολογώντας, ότι στη δύση της, νομίζει ότι θα είναι πάρα πολύ ανήσυχη γιατί τότε τα παιδιά της θα έχουν ανεξαρτητοποιηθεί και θα είναι ελεύθερη να ταξιδεύει για εκείνη. «Τη βάση μου θα μπορώ να τη δω στην Κέρκυρα, αλλά θα είναι απλά βάση, όπου εκεί θα εκτοξεύομαι σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Κάποιες φορές, λέω στην κόρη μου ότι στα εβδομήντα μου θα με ψάχνετε στο Μάτσου Πίτσου, θα κάθομαι ανάποδα και θα κάνω προσευχές στον ήλιο». 

ΠΗΓΗ Ethnos.gr  Άγγελος Γεραιουδάκης