iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Με κάποια ανεπαίσθητη ταραχή άκουσε την απόφαση από τον δικαστή Μαρκ Γουόλ και ανακουφισμένος ξέσπασε σε λυγμούς. Ανυπόκριτα. Δεν ήταν ο Φρανκ Αντεργουντ του «House of Cards», ο Τζον Ντόου του «Se7en», ο Λέστερ Μπέρναμ του «American Beauty», ο Κάιζερ Σόζε από τους «Συνήθεις υπόπτους».
Δεν υποδυόταν με το ταλέντο του τον ρόλο ενός αδίστακτου, φαύλου ή σκοτεινού αντιήρωα σε μια κινηματογραφική αφήγηση. Δεν ήταν ο βραβευμένος με δύο Οσκαρ σταρ του Χόλιγουντ που βίωσε πικρά επί πέντε χρόνια τον διασυρμό, τη διαπόμπευση, την ανεργία. Ηταν απλώς ο συναισθηματικά φορτισμένος εαυτός του. Ενας άνθρωπος στριμωγμένος ανάμεσα στην ενδεχόμενη ταπεινωτική συντριβή και τη σφοδρή επιθυμία για δικαίωση. Επί έναν μήνα έτρεμε το φυλλοκάρδι του. Ο βιασμός, ανάμεσα στις άλλες κατηγορίες που του επέρριπταν, αποτελεί ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα στον Βρετανικό Ποινικό Κώδικα.

ΠΗΓΗ protothema.gr

Επισύρει ισόβια κάθειρξη. Αλλά όχι πια, όχι γι’ αυτόν. Εβαλε το χέρι του στο στήθος του και στράφηκε βουρκωμένος προς τους ενόρκους λέγοντάς τους με ευγνωμοσύνη δύο φορές: «Ευχαριστώ». Με την ετυμηγορία τους μετά από 12 ώρες και 26 λεπτά διαβούλευσης οι ένορκοι τον απάλλαξαν από τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε για εννέα σοβαρά σεξουαλικά αδικήματα. Είχαν απορρίψει τους ισχυρισμούς της έμπειρης εισαγγελέως Κριστίν Άγκνιου, που τον παρουσίαζε ως «αρπακτικό που εκμεταλλεύτηκε τη φήμη και τη δύναμή του» για να κακομεταχειριστεί σεξουαλικά τέσσερις νέους άνδρες την περίοδο μεταξύ 2004-2013.
Ο Κέβιν Σπέισι Φάουλερ, όπως είναι το πλήρες όνομά του, κρίθηκε αθώος στο αγγλικό ποινικό δικαστήριο του Στέμματος στο Σάουθγουορκ του Νότιου Λονδίνου. Λίγες ώρες αργότερα, με κάζουαλ εμφάνιση κάπνιζε και τα έπινε καταπραϋντικά με την παρέα των φίλων του στο Groucho Club, μια ιδιωτική λέσχη αποκλειστικά για μέλη, στην Dean street στο Σόχο. Το γιόρταζε χωρίς τυμπανοκρουσίες και κάμερες.

Αρνήθηκε κατηγορηματικά όλες τις υποτιθέμενες σεξουαλικές επιθέσεις που τον εμφάνιζαν ως τέρας, νταή και τσαμπουκά. Επέμενε ότι είχαν παρερμηνευτεί οι συναινετικές, οικείες, ρομαντικές στιγμές ενός φλερτ. Ενα αδέξιο φιλί, ένα χάιδεμα στον μηρό, ένα στιγμιαίο άκομψο άγγιγμα στη βουβωνική χώρα.
Παραδέχτηκε ότι καμιά φορά ίσως συμπεριφέρθηκε παρορμητικά, αλλά πάντα εντός των ορίων της ευγένειας και της εγκράτειας. Υποστήριξε ότι οι κατήγοροί του είχαν οικονομικά κίνητρα και στην πραγματικότητα ζητούσαν «χρήματα, χρήματα, μετά χρήματα και πάνω απ’ όλα χρήματα». Δεν το χρησιμοποίησε ως επιχείρημα στη δικαστική αίθουσα, αλλά όλοι γνώριζαν ότι το περασμένο φθινόπωρο δικαστήριο της Νέας Υόρκης απεφάνθη ότι ο Σπέισι δεν παρενόχλησε σεξουαλικά το 1986, πριν από 36 χρόνια, δηλαδή, τον συνάδελφό του ηθοποιό Αντονι Ραπ, όπως τον κατηγορούσε για σκανδαλώδη αποπλάνηση ο τελευταίος.
Το σώμα των Αμερικανών ενόρκων απέρριψε τους ισχυρισμούς του Ραπ, ο οποίος αξίωνε, ούτε λίγο ούτε πολύ, αποζημίωση 40 εκατ. δολαρίων. Απέφυγε επίσης να χρησιμοποιήσει το ότι σε δύο ακόμη δικαστήρια των ΗΠΑ απέσυραν τις κατηγορίες εναντίον του ένας ανώνυμος μασέρ στο Μαλιμπού λίγο προτού πεθάνει και ένας άλλος άγνωστος στο νησί Ναντάκετ της Μασαχουσέτης - γεγονότα που όλοι γνώριζαν στο λονδρέζικο δικαστικό ακροατήριο.
Σταμπαρισμένος με βαριά ρετσινιά, το περιβάλλον του Χόλιγουντ δεν τον σήκωνε. Μάταια αναζητούσε μια όαση λογικής και αντικειμενικότητας όταν όλα είχαν καλυφθεί από μια σφοδρή αμμοθύελλα καθημερινής μομφής. Ηταν η φάση της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, όπου οι άδικες υπερβολές, οι βιαστικές, αναιτιολόγητες και ανορθολογικές κρίσεις είχαν κυριεύσει τη δημόσια ζωή. Υπό την υστερία που συχνά περιγράφηκε στα φιλελεύθερα ΜΜΕ ως «σεξουαλικός μακαρθισμός», είχε κατισχύσει ασυγχώρητα ένα κλίμα στιγμιαίας πεποίθησης και οργισμένης καταγγελίας. «Πιστέψτε το θύμα!» διαλαλούσε κραυγάζοντας το κίνημα #MeToo.
Σωστά, θαρραλέα, ευαισθητοποιημένα, καλούσε τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ή παρενόχλησης να μοιραστούν δημοσίως τις τραυματικές εμπειρίες τους, να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, να βοηθήσουν όσα άλλα είχαν βιώσει παρόμοιες καταχρηστικές συμπεριφορές. Εκείνα τα φεγγάρια οι γυναίκες με τη μεγαλύτερη επιρροή ενώθηκαν για να δημιουργήσουν την Time’s Up, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό για την υποστήριξη θυμάτων σεξουαλικής παρενόχλησης και ενίσχυσης της φωνής γυναικών σε όλη την κινηματογραφική βιομηχανία.
Την 1η Ιανουαρίου του 2018, 300 γυναίκες υπέγραψαν ανοιχτή επιστολή προς τους «New York Times» απαιτώντας ισχυρή αλλαγή στο Χόλιγουντ. Λιγότερο από μία εβδομάδα αργότερα, δεκάδες γυναίκες ηθοποιοί, ανάμεσά τους και οι σταρ Μισέλ Γουίλιαμς, Εμα Τόμσον, Μέριλ Στριπ, αγκαλιασμένες με ακτιβίστριες, φορούσαν μαύρα ενδύματα για την υποστήριξη της πρωτοβουλίας στο κόκκινο χαλί της τελετής απονομής των Χρυσών Σφαιρών.
Κάτι άλλαζε προς τη θετική κατεύθυνση. Ελάχιστοι διατύπωσαν τότε ενστάσεις για το ρίσκο μιας άδικης με αδιαφανή κίνητρα δημόσιας επίπληξης ηθικών, εντέλει, ατόμων που βρίσκονταν στη δίνη ποινικών εμπλοκών προτού αυτές τελεσιδικήσουν. Κράτησαν επιφυλάξεις και για την ενδεχόμενη καλλιέργεια ενός πυρετικού εκδικητικού κλίματος. Δεν εισακούστηκαν μέσα στον καταιγισμό των καταγγελιών για πραγματικά ανήθικες και παραβατικές συμπεριφορές. Οι οποίες, όμως, δίχως αξιολόγηση καθεμιάς ξεχωριστά θα μπορούσαν να εισαγάγουν μια καινοφανή κουλτούρα ελέγχου και επίβλεψης της ατομικής σεξουαλικής ζωής. Αναπόδραστα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα η επαγγελματική καριέρα του Κέβιν Σπέισι δεν είχε πάρει απλώς την κάτω βόλτα, είχε βυθιστεί στα τάρταρα.
Ηταν οριστικά κομμένος από τη μεγάλη και τη μικρή οθόνη. Κατ’ εξαίρεση, στο ιδιότυπο αυτό εμπάργκο μόνο κάποιοι θαρραλέοι κινηματογραφιστές και παραγωγοί από την Ευρώπη τον κάλεσαν να δουλέψει μαζί τους. Ωστόσο, καμία από τις συνεργασίες τους δεν διανεμήθηκε στο κοινό των θεατών. Ουσιαστικά, για πεντέξι χρόνια ήταν άφαντος, τραβώντας χοντρό ζόρι μαζί με το βαρύ κουπί της αναγκαστικής απραξίας.