iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Μια ομάδα αγνώστων δειλών, η οποία κρύβεται πίσω από τα καλώδια του ηλεκτρονικού υπολογιστή, συνεχίζει τις χολερικές επιθέσεις εναντίον της ηλεκτρονικής εφημερίδας iselida.gr.

Σήμερα όμως που γιορτάζεται η παγκόσμια ημέρα κατά της λογοκρισίας στο διαδίκτυο, είναι μια υπέροχη αφορμή, για να επισημάνουμε σε αυτά τα ''φαντάσματα'' ότι μπορούν να συνεχίσουν να γράφουν άφοβα, χωρίς καμία απειλή νομικής συνέπειας. Αφού δεν αισχύνονται οι ίδιοι, εμάς δεν μας πέφτει λόγος.

Όμως αυτό το κείμενο αποτελεί μια (και μοναδική) απλή σημείωση, που απευθύνεται σε όποιον απ αυτή την ομάδα, του έχει απομείνει στοιχειώδης ανθρωπιά, αξιοπρέπεια και κυρίως λογική, ώστε να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να σταματήσει έστω και τώρα να είναι χαμαίζηλος. 

Επειδή έχουν άσβεστο μένος για τον δήμαρχο Ραφήνας Πικερμίου Βαγγέλη Μπουρνούς, απαιτούν τον απόλυτο παραλογισμό: Και όλοι οι υπόλοιποι να τους ακολουθούν σε αυτή την φιλοσοφία τους. Αυτός ο μικρός ηλεκτρονικός όχλος έχει επιστημονικό ενδιαφέρον, καθώς αποτελείται από τους μοναδικούς πολίτες της τοπικής κοινωνίας μας που δεν γνωρίζει πως η iselida.gr δεν θεωρείται από το στενό περιβάλλον του δημάρχου φιλικό μέσο προς τη Δημοτική Αρχή, με όποιες ''συνέπειες'' αυτό επιφέρει. Το γεγονός αυτό σημαίνει όμως ότι πρέπει να μην αναδεικνύουμε όσα καλά, χρήσιμα, αποτελεσματικά και ουσιαστικά γίνονται στον δήμο μας? Όχι βέβαια. 

Αυτό σημαίνει πως εμείς δεν θα κάνουμε όπως πρέπει το ρεπορτάζ και τη δουλειά μας ή δεν θα δημοσιεύουμε όλα τα δελτία Τύπου? Όχι βέβαια. Και θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε ότι ωραίο γίνεται γι αυτόν τον τόπο. Γιατί όντως γίνεται. Προφανώς δεν είναι όλα τέλεια όπως θέλει να τα παρουσιάζει η Δημοτική Αρχή, αλλά γίνεται μια πολύ σημαντική, αξιέπαινη σε πολλά σημεία προσπάθεια.

Συνεπώς ας συνεχίσουν αυτοί οι δειλοί να πετάνε στα σκουπίδια τις πολύτιμες ώρες και ημέρες της ζωής τους, γράφοντας λίβελλους για την iselida.gr ότι δήθεν είναι ''ΜΜΕ προσκείμενο στον κ. Μπουρνούς που τον αβαντάρει''. Για ποιόν λόγο να ''αβαντάρουμε'' τον κ. Μπουρνούς? Για να κερδίσουμε τι? Δεν θέλουμε, αλλά και να θέλαμε ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να κερδίσουμε ''κάτι''. Αλλά και να μπορούσαμε δεν θα θέλαμε. Δημοσιογράφοι είμαστε όχι εκβιαστές. 

Ευχόμαστε λοιπόν, σε αυτούς τους δειλούς, μέσα από την ψυχή μας να μη βιώσουν ποτέ ''την κόψη του ξυραφιού'' μεταξύ ζωής και θανάτου. Να μη νιώσουν τι σημαίνει απώλεια θανάτου, σοβαρή ασθένεια, κίνδυνος για τη ζωή, ολική καταστροφή, ανεργία, αγωνία για το αύριο. Γιατί μόνο τότε θα συνειδητοποιήσουν τι έχει πραγματική αξία στη ζωή. Και όχι οι σαχλαμάρες που κάθονται και γράφουν, επειδή σίγουρα έχουν λύσει το βιοποριστικό σκέλος  τους, όντας άεργοι.

Θα τους προτείναμε μάλιστα ειλικρινά να δοκιμάσουν - έστω και μία φορά στη ζωή τους  - πώς είναι κυριολεκτικά να σώζεις μια παραλία και να είσαι άδολος οικολόγος (προσέξτε το κο όχι με ωμέγα). Πώς είναι να δίνεις χαρά και βοήθεια επί δεκαετίες στα παιδιά του πλανήτη. Πώς είναι να βοηθάς ανθρωπιστικές οργανώσεις με απτές πράξεις και γι αυτή τη στάση ζωής να σε τιμά η Προεδρία της Δημοκρατίας. Πώς είναι να περνάς όλη σου τη ζωή φροντίζοντας σκυλιά. Πως είναι να δημιουργείς επί 37 χρόνια νέα πρωτοποριακά πράγματα στη δουλειά σου και να είσαι υπερήφανος γι αυτό. Πώς είναι να συγχωρείς. Πώς είναι να είσαι ευγνώμων στον Θεό για ό,τι σου δίνει κάθε ημέρα σε αυτή τη Γη.

Υπάρχουν μόνο δύο τρόποι να λάμπεις. Είτε να αντανακλάς το φως, είτε να το δημιουργείς. Εκτός κι αν επιλέγεις να μένεις στο σκοτάδι. Κρυμμένος στη μιζέρια σου, πίσω από έναν άψυχο υπολογιστή...