iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Σε αυτό το πλαίσιο η ηλεκτρονική εφημερίδα iselida.gr αφού επισημάνει ευθύς εξαρχής ότι σέβεται απολύτως τον θεσμικό ρόλο Δημοτικής Αρχής και αντιπολίτευσης και τις Αρχές της Δημοκρατίας, καταγράφει την αρνητική ψήφο της αντιπολίτευσης του δήμου Ραφήνας Πικερμίου στην πρόταση για ονομασία του ανακαινισμένου αμφιθεάτρου του Γυμνασίου Λυκείου της πόλης σε ''Μίκης Θεοδωράκης''. Και θέτει το ερώτημα όχι με την έννοια ότι εγκαλεί, γιατί δεν έχει αυτό το δικαίωμα, αλλά της απλής απορίας ''γιατί όχι''?

Ένας από τους δέκα σπουδαιότερους Έλληνες των τελευταίων εκατό ετών λίγες ημέρες πριν έφυγε από τη ζωή συγκινώντας ολόκληρο τον πλανήτη. Και ο δήμος Ραφήνας Πικερμίου αν όχι πρώτος σίγουρα από τους πρώτους (αν και αυτό ελάχιστη σημασία έχει) είχε την ευαισθησία να προτείνει να δοθεί σε έναν χώρο - κύτταρο της νεολαίας το όνομα του κολοσσιαίου μουσουργού. Και η αντιπολίτευση είπε όχι...

Φυσικά και είναι σωστή η άποψη στελεχών της αντιπολίτευσης να δίνονται ονόματα επιφανών ανθρώπων της Ραφήνας, όπως στο παρελθόν έχουν ονομαστεί δεκάδες δρόμοι και πλατείες ή έχουν στηθεί - ορθώς - προτομές. Και αυτό πρέπει να συνεχιστεί, δεν τίθεται θέμα συζήτησης. Και μάλιστα με την ευκαιρία -πολύ κακώς - εδώ και χρόνια δεν έχουν μετονομαστεί τιμητικά οδοί με τα ονόματα ανθρώπων που δεν ζούνε και πρόσφεραν λάτρεψαν τη Ραφήνα. Είναι ντροπή να απουσιάζουν κάποια ονόματα και φυσικά μην περιμένετε να κάνουμε συγκεκριμένες αναφορές. 

Όμως αναρωτιόμαστε στο παρελθόν δεν ονομάστηκε Καραμανλή το πανέμορφο πάρκο, δεν ονομάστηκε Ανδρέα Παπανδρέου ο κεντρικός δρόμος του λιμανιού? Τι κακό κρύβει λοιπόν, τι ύποπτο ''παιχνίδι'' παίζεται, τι προσβλητικό είναι για την πόλη μας, που δόθηκε το όνομα ''Μίκης Θεοδωράκης'' στο αμφιθέατρο?

Ναι να υπάρχουν ''στην πρώτη γραμμή'' κατά πλειονότητα τα ονόματα ανθρώπων της Ραφήνας και του Πικερμίου, αλλά αν η συγκυρία (όπως αυτή με τον Μίκη Θεοδωράκη) ή σε άλλες περιπτώσεις στο μέλλον είναι κατάλληλη, γιατί ο δήμος να μην τιμά προσωπικότητες διεθνούς βεληνεκούς?

Ήδη ακούμε τις επικρίσεις από τους κακοήθεις και ανόητους για το αντικειμενικό αυτό κείμενο. Όπως έχει πει όμως ο Φερνάντο Πεσσόα από το μακρινό 1924 ''η ζωή είναι γεμάτη παραδοξότητες...''