iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Ώρες ώρες σκέφτομαι τι ωραία που θα ήταν να μην υπήρχε ανάγκη για ειδησεογραφία και να ζούσαμε σε ιδανικό πλανήτη, ιδανική χώρα, ιδανική πόλη, ιδανική κοινωνία. Αυτό δυστυχώς όμως δεν γίνεται κι έτσι ο δημοσιογράφος αναγκάζεται να γράφει και ειδήσεις οι οποίες στην πλειονοτητά τους είναι δυσάρεστες, απαισιόδοξες και ανησυχητικές.

Γι αυτό εδώ και περίπου δύο χρόνια - μεσούσης της πανδημίας - εδώ στην ηλεκτρονική εφημερίδα iselida.gr, επινοήσαμε τη ''δημοσιογραφία των ανθρώπινων εικόνων''. Δηλαδή κείμενα με αληθινές μικρές ιστορίες της καθημερινότητας που συνοδεύονται και με την εικόνα τους. Κάπως έτσι ''μαλακώνει'' η ψυχή από τον ορυμαγδό των σκοτεινών ειδήσεων αλλά και τον βόρβορο του διαδικτύου. Κι είναι ακόμη πιο όμορφο όταν που και που (χωρίς να είναι αυτό το ζητούμενο) να ακούς και μια καλή κουβέντα ή ένα χαμηλόφωνο ''μπράβο'' για την ανάδειξη εικόνων ανθρωπιάς.

Μέσα σε 4 ώρες λοιπόν βίωσα - κατά σύμπτωση - τέσσερις στιγμές που αξίζει να δημοσιοποιηθούν. Οι τρεις θετικές και η μία αρνητική.

Μια επίσκεψη για μια καλημέρα στο δρόμο μου ήταν στο συνεργείο του γείτονα Λεωνίδα Γανιάρη. Φεύγοντας ένας άγνωστος, με ρωτάει προς τα πού πάω γιατί είχε αφήσει για σέρβις το αυτοκινητό του. ''Πικέρμι''. ''Δεν πειράζει εγώ πάω Ραφήνα''. ''Θα σας πετάξω σιγά το πράγμα''. Είναι χρόνια να ακούσω τόσο πηγαία ευχαριστώ, λες και πήγα τον άνθρωπο με πύραυλο στη Σελήνη! Αντιλαμβάνεστε ότι ήταν τίποτα δύο λεπτά, μια διαδρομή ένα χιλιόμετρο αντί δεξιά, αριστερά... Ντράπηκα από τα τόσα ευχαριστώ και ο άνθρωπος από τα τόσα παρακαλώ.

Μετά την επιστροφή για εργασία γιατί η ειδησεογραφία που λέγαμε πριν δεν σταματά, ένα διάλλειμα για καφέ στο χέρι και μια γρήγορη βουτιά μισή ώρα για να συνεχιστεί το γράψιμο ως το βράδυ. Τρεις καλημέρες σε τρεις αυτοδιοικητικούς στα τρία λεπτά ώσπου να ετοιμαστεί το καφεδάκι. Χαμόγελα, αγκαλιές και χειραψίες με τον αντιδήμαρχο Σάββα Αραπκιλή και στο διπλανό τραπέζι τον νεοεκλεγμένο Γιώργο Δουβίτσα. Ο τρίτος παρά την καλημέρα που του είπαμε απέστρεψε το βλέμμα του με απέχθεια - εννοείται χωρίς να τον έχουμε πειράξει ποτέ. Δεν χρειάζεται το ονομά του, μην ''ανάβουμε φωτιές''.

Και για το τέλος η ελπίδα. Το φως. Η ευγένεια. Η ευπρέπεια. Ο κόσμος που ευτυχώς; είναι εδώ ακόμη...

Άδεια παραλία. Δώρο Θεού καλοκαίρι στα τέλη φθινοπώρου. Λίγο πριν φύγω πλησιάζει ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που απολάμβανε - όπως μόνο οι σοφοί άνθρωποι ξέρουν - τη ζωή. Ο ηλικιωμένος κρατώντας το μπαστούνι του (πάνω από 80 ετών) μου λέει με προφορά ''χαίρεται καλό μπάνιο''.

''Σας ευχαριστώ καλημέρα σας''...

Ήταν Γερμανός, μετά συνομιλούσε Γερμανικά με τη συζυγό του.

Ευτυχώς που τέλειωσαν οι εκλογές και σιγά σιγά απομακρύνεται η τοξικότητα και το μίσος....

Το έχει πει ο τιτάνιος Ζοζέ Σαραμάγκου: Το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ. Μόνο οι ταξιδιώτες''...