iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Ακόμη άνθρωποι δίνουν μάχη για τη ζωή τους στα νοσοκομεία. Εκατοντάδες συγγενείς και φίλοι πενθούν τους ανθρώπους τους. Χιλιάδες άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν μετά το σοκ του ξεριζωμού και της καταστροφής. Η Ραφήνα και ο Μαραθώνας επιχειρούν να ορθοποδήσουν μετά την τραγωδία. Και όλα ανεξαιρέτως τα μέσα ενημέρωσης (τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες και ιστοσελίδες) συνεχίζουν αυτό το μαρτύριο με τις φωτογραφίες από τα καμένα. Για όνομα του Θεού! Τι νόημα έχει, αλήθεια, να δημοσιεύετε κάθε ημέρα καμένα σπίτια και δέντρα? Ποια στοιχειώδης λογική και ευαισθησία σας οδηγεί να βλέπει ο κόσμος κάθε ημέρα σκοτεινά τοπία? Ή είστε σαδιστές ή βαριέστε να βρείτε κάτι άλλο. Δεν είναι αλληλεγγύη αυτή. Δεν είναι ανθρώπινο καν, να θυμίζεις κάθε ημέρα κάθε ώρα στους ανθρώπους που έχασαν συγγενείς και φίλους πρωτίστως και τα σπίτια ή τα ζώα τους δευτερευόντως, αυτό το δράμα επειδή βαριέσαι και με ένα εύκολο κλικ ''γκουγκλάροντας'' Μάτι ή Κόκκινο Λιμανάκι ή φωτιά να βάζεις στην τύχη μια φωτογραφία με καμμένα. Ίσως να είναι και προσβολή στη μνήμη των νεκρών. Πάντως σίγουρα δεν βοηθάει στο να ξεπεράσουν οι άνθρωποι τον πόνο τους. Σταματήστε πια την εύκολη λύση. Κατάντησε αηδία.

Η ηλεκτρονική εφημερίδα iselida.gr προσπαθεί κάθε ημέρα με ένα ρεπορτάζ, με μία φωτογραφία, με ένα άρθρο να απαλύνει όσο μπορεί τον όνο και να δώσει ελπίδα. Έτσι νιώθουμε μέσα από την ψυχή μας ότι βοηθάμε να πάμε λίγους πόντους μπροστά. Και βήμα βήμα να ξαναβρούμε όλοι το κουράγιο μας. Πυροπαθείς και τυχεροί ή προνοητικοί που γλίτωσαν. Αλλά όλοι είμαστε το ίδιο. Είμαστε άνθρωποι. Είναι η ώρα όσοι ασχολούνται με τη δημοσιογραφία (επαγγελματικά ή επιχειρηματικά) να κάνουν την υπερβασή τους. Δεν ζητάμε να γράφουν επαγγελματικά, Αλλά να φέρονται τουλάχιστον με ευαισθησία στο θέμα των φωτογραφιών. Δεν σιχάθηκαν και οι ίδιοι να βλέπουν τις ίδιες φωτογραφίες εδώ και σαράντα ημέρες?

Είναι τόσο μα τόσο απλό. Πάρτε μια απόφαση μέσα στην καρδιά σας και πείτε "από τώρα δεν ξαναδημοσιεύω καμένα. Ας προσπαθήσω με τον τρόπο μου να βοηθήσω, αφού δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο". Θα νιώσετε καλύτερα. Πιστέψτε το!

Δεν βλέπετε ότι ήδη η γη έχει αρχίσει δειλά δειλά να πρασινίζει? Δεν βλέπετε την τιτάνια προσπάθεια που γίνεται να επιστρέψει το συντομότερο η ζωή στη ζώνη του πυρός? Δεν βλέπετε το πάθος κάποιων κατοίκων στο Μάτι και το Κόκκινο Λιμανάκι και μεγάλου μέρους στελεχών της τοπικής αυτοδιοίκησης να ξαναγεννήσουν τον Παράδεισο?