iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

«Πήρα από την Καινή Διαθήκη το σχήμα Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή» εξηγούσε ο Στάινερ. «Δηλαδή: ο θάνατος του Χριστού την Παρασκευή, το σκοτάδι να απλώνεται πάνω στη Γη, το καταπέτασμα του Ναού να σκίζεται στα δύο· ύστερα η αβεβαιότητα που για τους πιστούς πρέπει να συνοδευόταν από έναν ανείπωτο τρόμο: η αβεβαιότητα του Σαββάτου όπου δεν συμβαίνει τίποτα, τίποτα δεν κουνιέται· και, τέλος, η ανάσταση της Κυριακής. Είναι ένα σχήμα απέραντης εκφραστικής δύναμης. Ζούμε την καταστροφή, το μαρτύριο, την αγωνία, κι ύστερα περιμένουμε. Και για πολλούς το Σάββατο δεν θα τελειώσει ποτέ. Ο Μεσσίας δεν θα έρθει και το Σάββατο θα συνεχίσει. Τώρα, πώς πρέπει να ζήσουμε αυτό το Σάββατο; Αυτό το Σάββατο του αγνώστου, της χωρίς εγγυήσεις αναμονής, είναι το Σάββατο της Ιστορίας. Υπάρχει σε αυτό το Σάββατο μια μηχανική της απελπισίας -ο φρικτά θανατωμένος και ενταφιασμένος Χριστός- και ταυτόχρονα της ελπίδας. Η απελπισία και η ελπίδα είναι ασφαλώς οι δύο όψεις του νομίσματος της ανθρώπινης συνθήκης. Μας είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε την Κυριακή, με εξαίρεση (κι αυτό είναι πολύ σημαντικό) το πεδίο της ιδιωτικής ζωής. Οι άνθρωποι που ζουν έναν ευτυχισμένο έρωτα έχουν γνωρίσει Κυριακές, στιγμές ανάτασης, στιγμές ολικής μεταμόρφωσης (...). Χωρίς την ελπίδα της Κυριακής, μόνη διέξοδος θα ήταν μάλλον η αυτοκτονία (...). Αλλά οφείλουμε να συνεχίσουμε· είμαστε οι φιλοξενούμενοι της ζωής προκειμένου να συνεχίσουμε να παλεύουμε, να προσπαθούμε να βελτιώσουμε λιγάκι τα πράγματα. Να τα κάνουμε καλύτερα. Θα γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα Κυριακή; Αμφίβολο».