Όχι άλλη μια σελίδα στο διαδίκτυο, αλλά η iselida.gr
info@iselida.gr
– Εντοπίζουμε ποια είναι τα δυνατά μας στοιχεία προκειμένου όταν η κρίση παρέλθει να τα ενεργοποιήσουμε για να αυξηθεί η εργασιακή αυτοπεποίθηση
– Επενδύουμε πολύ στις προσωπικές σχέσεις, τα υποστηρικτικά μας συστήματα εν γένει. Αν νοιώθουμε την περίοδο αυτή απογοήτευση, θυμό, ματαίωση, ανατρέχουμε στα πρόσωπα εκείνα που εμπιστευόμαστε και μας έχουν βοηθήσει
– Επιλέγουμε να ενημερωνόμαστε για τις εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας μία φορά την ημέρα, σε συγκεκριμένη ώρα και από έγκυρες ειδησεογραφικές πηγές
– Κάνουμε στον εαυτό μας την ερώτηση «τι ελέγχω εγώ;» -από τη διατροφή μας, την ώρα που θα ασκηθούμε, το παιχνίδι με τα παιδιά μας, τι θα παρακολουθήσουμε στην τηλεόραση. Διαμορφώνουμε μία λίστα με όλα αυτά που μπορούμε εμείς να ελέγξουμε ακόμη και τώρα.
Σε ό,τι αφορά την αγωνία και αβεβαιότητα για την οικονομική κατάσταση, ας ανατρέξουμε σε παλαιότερες δυσκολίες, οικονομικές ή προσωπικές, ανακαλώντας στη μνήμη μας τι μας βοήθησε και τι όχι να ανταπεξέλθουμε, όπως ενδεχομένως την περίοδο της οικονομικής κρίσης του 2010.
Για τη σύγκριση των συναισθημάτων μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης καραντίνας η Γεωργία – Χριστίνα Κανελλοπούλου δίνει το παράδειγμα ενός παιδιού που ξαφνικά βιώνει ένταση στο οικογενειακό του περιβάλλον βλέποντας τους γονείς του να διαπληκτίζονται. Το παιδί όχι μόνο αισθάνεται ότι δεν μπορεί να προστατεύσει τους γονείς, αλλά βιώνει ανασφάλεια και το ίδιο νιώθοντας ότι και οι ίδιοι δεν το προστάτευσαν.
Πώς μεταφράζεται αυτό; Έχουμε βρεθεί εκ νέου σε καθεστώς lockdown και ενώ ελπίζαμε ότι όλα τα ατομικά και συνολικά μέτρα ασφαλείας που λάβαμε και τηρήσαμε θα μας είχαν προστατεύσει αυτό δεν συνέβη. Απογοητευτήκαμε που δεν προστατεύσαμε τον εαυτό μας ή δεν μας προστάτευσαν και οι άλλοι, ενδεχομένως συμπολίτες που δεν πρόσεχαν ή οι κρατικοί μηχανισμοί μέσω της χαλάρωσης των μέτρων το καλοκαίρι. Συνεπώς, βιώνουμε μία απογοήτευση ότι δεν προστατευτήκαμε από αυτούς που έπρεπε να προστατευτούμε, αναφέρει η ειδικός.
Και επανερχόμενη στο παράδειγμα με το παιδί, εξηγεί ότι σε αυτή την κατάσταση που βιώνει θα πρέπει μόνο του να βρει την ασφάλεια, όπως καλούμαστε και εμείς στη δεύτερη αυτή καραντίνα να αναζητήσουμε μόνοι μας την εσωτερική ασφάλεια, τον εσωτερικό έλεγχο, τι μπορούμε να ελέγξουμε εμείς για να παραμείνουμε ψυχικά δυνατοί δεδομένου ότι τον εξωτερικό έλεγχο του πότε θα σημάνει η λήξη της πανδημίας και από ποια μέτρα θα συνοδεύεται έως τότε, δεν τον διαθέτουμε.
Σε αυτές τις εσωτερικές διεργασίες θα πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας κατά την κ. Κανελλοπούλου σε παραμέτρους που αφορούν τις ασχολίες μας εντός της ημέρας, το χρόνο που θα αφιερώσουμε στην ενημέρωση (πόσες ώρες θα διαβάσω ειδήσεις), στα μέτρα προστασίας που θα λάβουμε, καθώς και στις κινήσεις που θα κάνουμε εργασιακά ώστε να διατηρηθεί η επαγγελματική μας αυτοπεποίθηση. Ως προς τη σύγκριση των δύο lockdown προκύπτει πως αυτή τη φορά πρέπει να εστιάσουμε περισσότερο σε εμάς, την ψυχική μας θωράκιση και εσωτερική ασφάλεια. Αυτό είναι το στοίχημά μας.