iselida.gr - Ειδήσεις για την πρώτη σελίδα

Η παιδική της ηλικία δεν ήταν εύκολη καθώς έμεινε ορφανή από 10 ετών κι αναγκάστηκε να μείνει στο αυστηρά θρησκευτικό περιβάλλον που επέβαλε η θεία της. Όταν μεγάλωσε, μετακόμισε σε άλλη περιοχή του Yorkshire δουλεύοντας ως οικιακή βοηθός, ενώ στη συνέχεια μετακόμισε στο Camberley, όπου λέγεται ότι μόλις σε ηλικία 21 ετών ανέλαβε επικεφαλής σεφ στο Royal Military College.

Το 1943, θα αγοράσει με 600 λίρες το πρώτο της σπίτι, το οποίο θα εξελιχθεί σε καταφύγιο αδέσποτων σκύλων. Ήταν ακόμη ημέρες του Β Παγκόσμιου Πολέμου όταν θα γλιτώσει ένα εγκαταλελειμμένο κουτσό greyhound από την ευθανασία του τοπικού κτηνίατρου. Το υιοθέτησε και από εκείνη την ημέρα δεν αρνήθηκε τη φροντίδα σε κανένα αδέσποτο σκύλο που συνάντησε ή της έφεραν.

Κάποιος φίλος της έφτιαξε ένα ξύλινο πράσινο τρόλεϊ με το οποίο ξεκίνησε το ταξίδι της στη φιλοζωία, αλλά και την αιωνιότητα. Κάθε μέρα θα έπαιρνε αυτό το τρόλεϊ και θα έκανε την καθιερωμένη διαδρομή μέχρι την πόλη για να συλλέξει δωρεές και αδέσποτα. Αν και σιχαινόταν τις φωτογραφίες, όχι μόνο επέτρεπε να τη φωτογραφίζουν με τους σκύλους, αλλά επέμενε κιόλας, αν έκανε κάποιος δωρεά, σαν αντάλλαγμα. Δεν ήθελε ποτέ να κατηγορηθεί για ζητιανιά. Οι ισχυρές αξίες τη χαρακτήριζαν.

Συχνά διαμαρτυρόταν δημόσια, με σκοπό να κεντρίσει το ενδιαφέρον των τοπικών εφημερίδων, ενώ αθόρυβα πλήρωνε τα πρόστιμα των αδέσποτων σκύλων στο αστυνομικό τμήμα, χτίζοντας γέφυρες συνεργασίας με την αστυνομία, η οποία συνέλεγε αδέσποτα και της τα παρέδιδε.

Μέχρι τον θάνατό της, το 1979, δεν έλειψε το παραμικρό από τα σκυλιά όπως διαβεβαίωνε ο κτηνίατρος Geoffrey Cradock που τη βοήθησε πολύ στο έργο της. Η αγάπη για κοινωφελή συνεισφορά δεν περιορίστηκε στα ζώα όμως. Συνέδραμε με δωρεές όπου και όπως μπορούσε. Έγινε τοπική ηρωίδα, παγκόσμιο σύμβολο, θέμα στο BBC και στους Times. Σήμερα την τιμούμε.